XIII Pracownia Rysunku

Z oczywistych powodów tegoroczna wystawa różni się od dotychczasowych. Zbiorowe doświadczenie izolacji w jakiej znaleźliśmy się w II semestrze, trudne i niecodzienne, dla wielu studentów okazało się w moim odczuciu kluczowe i twórcze. W przeciwieństwie do sytuacji komfortu nieograniczonych możliwości, dających niekiedy fałszywy i złudny obraz dokonywania wyboru, teraźniejszość sprowokowała potrzebę głębszej refleksji nad rysunkiem, sztuką i rzeczywistością. Stała się momentem uruchomienia nie zawsze oczywistych doświadczeń wolności i konieczności, kształtowania języka, wyrażania poprzez widzenie, odczuwanie, wyobrażenie, myślenie formą i znaczeniem. Pojęcia śladu, codzienności, przestrzeni…, rozszerzają w doświadczeniu swoje właściwości wpływając na kształt języka i rodzaj narzędzia. Dla jednych analog stał się jedynym istotnym sposobem zapisu, a dla innych przestrzeń cyfrowa stała się narzędziem i miejscem wyrażenia.

Być może uświadomimy sobie jak bardzo rysowanie nie jest tylko ćwiczeniem ręki i oka.

A.N.

Strona pracowni: https://www.facebook.com/xiiipracowniarysunkuuap/