∧
Pracowania Projektów i Badań Transdyscyplinarnych
dr hab. Joanna Hoffmann-Dietrich, prof. UAP
mgr Piotr Słomczewski, as.
Pracownia Projektów i Badań Transdysycyplinarnych powstała w 2011 roku na Wydziale Edukacji Artystycznej (obecnym WEAiK) i otwarta jest dla wszystkich studentów UAP.
Program Pracowni jest odpowiedzią na zmiany zachodzące we współczesnej kulturze i coraz intensywniej rozwijające się trendy oparte na wzajemnych relacjach sztuki, nauki i technologii.
Pracownia Projektów i Badań Transdysycyplinarnych jest pierwszą i do tej pory jedyną pracownią artystyczną w Polsce, której programowym założeniem jest tworzenie i rozwijanie platformy współpracy między akademickimi środowiskami artystycznymi i naukowymi. Szczególnie ścisłe kontakty Pracownia rozwija z Wydziałem Biologii Uniwersytetu im. Mickiewicza w Poznaniu. Dzięki tej współpracy studenci mają dostęp do wszystkich laboratoriów WB i interdyscyplinarnej wiedzy
Przy Pracowni działa Klub Nauki i Sztuki oraz galeria KNS w Collegium Biologicum Uniwersytetu im A. Mickiewicza w Poznaniu. Pracownia cieszy się również patronatem Art & Science Node w Berlinie promującym działania Pracowni na arenie międzynarodowej.
W ramach zajęć dydaktycznych prowadzone są zajęcia praktyczne, warsztaty, konsultacje, wykłady, dyskusje. Studenci tworzą prace w różnych mediach, uczą się interaktywnych technologii rozwijając swoje indywidualne zainteresowania oraz włączając się w projekty pracowniane realizowane zgodnie z zasadą „Think Big”. Podejmują one ważne aktualne tematy, nadając doświadczeniom lokalnym szersze konteksty i pobudzając twórcze ambicje studentów. Przykładem obecnie prowadzonego przez Pracownię kompleksowego projektu artystyczno-badawczo-edukacyjnego jest Ryzosfera: Wielka Sieć Małych Światów”.
http://www.transdisciplinary-art.pl
Magdalena Stachowiak, „Operacja w krainie czarów” – wprowadzenie do Interstitium, wideo performens, instalacja, obiekty. Projekt Operacja w krainie czarów to próba innego spojrzenia na człowieka i świat jego wewnętrznych organów. Poszukując tego jednego, konkretnego – Interstitium, nie sposób przeoczyć środowiska, które kształtuje go i otacza. Mierzyć się z Interstitum to nieustannie szukać odpowiedzi na pytanie: jak pokazać coś czego nie widać? Całość założenia opiera się na działaniu skalą, jak w Carroll’owskiej powieści, tylko zamiast na aparycji Alicji, koncentruje się na jej wewnętrznej stronie…
Marta Ruszczyńska-Zielińska, Szklarnia z cyklu Chwila przesuwa się o centymetr, fotografia
Zdjęcia nawiązują do moich konkretnych wspomnień, do przeszłości, którą pamiętam tylko dzięki nim. Jednak nasze widzenie przeszłości jest bardzo subiektywne, co wpływa na to, jak ją „widzimy”. Widoczne na zdjęciach przesunięcia poniekąd odzwierciedlają fizyczne przesunięcie się chwili, która nie jest obiektywną przeszłością a jedynie jej niedoskonałym odzwierciedleniem. Dokonuje się tu zachwianie rzeczywistości, która się wydarzyła a jednocześnie się nie wydarzyła, ponieważ to, jak ją wspominamy nigdy się nie dokonało, a istnieje jedynie w naszej głowie, w naszych przekształconych wspomnieniach.
Larys Lubowicki, animalium ?, fotografia 
Larys Lubowicki, animalium ?, fotografia
http://www.transdisciplinary-art.pl/1752-2/
Seria fotografii, przedstawiających terraria stanowi pytanie o definicję „środowiska naturalnego” we współczesnym świecie. Naturalność pozostaje ideą, wzbudzającą tęsknotę. Jednocześnie jest to tęsknota niemożliwa do spełnienia. Czy my sami nie skazaliśmy siebie na życie w epoce postnaturalności? Na życie w rzeczywistości ograniczonej przez szyby terrarium, wypełnionej przedmiotami i ideami, które jedynie przypominają utracony raj.
Megan Herzog, Ornäsbjörk, szkice, fotografia, przedmioty znalezione, ceramika
“In 1985, the Ornäs birch was named as the national tree of Sweden, and examples have been planted in central locations in many Swedish towns…” /Wikipedia/ więcej o projekcie:http://www.transdisciplinary-art.pl/1771-2/
Megan Herzog, Ornäsbjörk, szkice, fotografia, przedmioty znalezione, ceramika
http://www.transdisciplinary-art.pl/1771-2/
Jadwiga Subczyńska, Liść, obiekt rzeźbiarski (bioplastik)
http://www.transdisciplinary-art.pl/1761-2/
W rzeczywistości Antropocenu, artysta musi być świadomy materialności swoich dzieł. Inspirując się działalnością Tiare Ribeaux, amerykańskiej artystki realizującej obecnie projekt ‚Bioplastic Cookbook for Ritual Healing from Petrochemical Landscapes’ materializuję myśl o biodegradowalnych obiektach sztuki. Tworzę odlewy egzotycznych liści, nawiązując do ochrony środowiska i odpadów plastikowych, które są eksportowane z Europy do krajów Azjatyckich w celu pozbycia się niewygodnego problemu. Chodując bioplastik daję szansę zamiany moich prac w kompost, który użyźni kolejne, żyjące rośliny.
Jadwiga Subczyńska, Liść, obiekt rzeźbiarski (bioplastik)
http://www.transdisciplinary-art.pl/1761-2/
Paulina Misiak, TechniCall Inn, obiekty,
http://www.transdisciplinary-art.pl/1766-2/
Spis prac
1. Awakening / Przebudzenie, 13x17cm, technika własna na stali, 2020
2. Touch/ Dotyk, 13x17cm, technika własna na stali4.Windows, 13x17cm, technika własna na mosiądzu, 2020
3. Altar/ Ołtarz, 13x17cm, technika własna na mosiądzu, 2020
4. Windows, 13x17cm, technika własna na mosiądzu, 2020
5. On the shore / Na brzegu], 13x17cm, technika własna na mosiądzu, 20201
6. The funeral / Pogrzeb, 13x17cm, technika własna na mosiądzu, 2020
Oprawa:
● ramki 23x23cm w kolorze czarnym o profilu 2cm szer. x 5cm gł., wyposażone w zawieszki
● passe partout czarne o przekroju czarnym, światło 13x17cm
Idea:
Wieczór.
Kliknięcia komputerowej myszy przecinają to, co mogłoby być ciszą.
Miarowy stukot klawiatury, jakby czyjś szept.
Aluminium obudowy, tak bliskie opuszkom palców, mogłoby być człowiekiem.
Jarzeniowy blask matrycy prawie jak blask spojrzenia.
Oko kamery wszechwidzące, a ślepe.
Prawda, która musi być krzątaniną pikseli.
Porządek w folderach – ułożone życie.
Powitalny ekran to nie widok zza okna.
To zaproszenie.
Do świata urządzeń, które nigdy nie śpią.
Paulina Misiak, MediCall Inn, obiekty,
http://www.transdisciplinary-art.pl/1766-2/
Idea:
Czy w plastikowym, nabrzmiałym i hermetycznym blistrze naszej rzeczywistości nie tkwimy wszyscy umieszczeni w ładnych i równych szeregach? Z własnych mikroświatów niczym z bezpiecznych kapsuł staramy się nie wychodzić poza wyznaczoną nam wszystkim równą i złowrogo połyskującą granicę? A może w kształtnej soczewce tabletki jako symbolu osiągnięcia zdrowia i satysfakcji z życia, skupia się pragnienie wolności i szczęścia. Co możemy przez nią zobaczyć?
Czy świat medycyny i farmakoterapii jest w prezentowanym cyklu analogią rzeczywistości, czy też może przedmiotem refleksji sam będąc eksplorowany przez małych plastikowych badaczy? Z której strony przejrzystej i być może lekko już wgniecionej granicy z tworzywa jesteśmy jako całość, jako jednostki czy już może jako ułamki?
Rozważania o ludziach najpierw, o medycynie po wtóre.
Spis prac:
1. ContamiNATION, 13x13cm, technika własna na tekturze, 2020
2. Next! / Następny!, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020
3. Friendship / Przyjaźń, 13x13cm, technika własna na tekturze, 2020
4. The balance / Równowaga, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020
5. Pandemonium, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020
6. The tropical archipelago / Tropikalny archipelag, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020
Paulina Misiak, MediCall Inn, obiekty,
http://www.transdisciplinary-art.pl/1766-2/
1. The birth of Venus / Narodziny Wenus, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020 2. Newborn / Nowo narodzony, 13×13 cm, technika własna na stali, 2020 3. The observatory / Obserwatorium, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020 4. Thinkers / Mędrcy, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020 5. Is anyone here under pressure? / Czy ktoś tu jest pod presją?, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020 6. In the garden / W ogrodzie, 13×13 cm, technika własna na tekturze, 2020
Krzysztof Kędzierski, Niewidzialne, obiekt
Codziennie mamy styczność z milionami bakterii, wirusów, których gołym okiem nie jesteśmy w stanie zobaczyć.(…) Ubrane w ładne kolorowe opakowania niewidzialne mogą bez problemu stanąć na półce obok ryżu, czy kaszy nie wzbudzając większych podejrzeń. Marka Wielodupte, powstała z potrzeby rynku, mamy 21. wiek, możesz sam decydować o swoich chorobach i infekcjach, wejdź na naszą stronę www.wielodupte.com i zostań członkiem naszej wielkiej rodziny!
Wielodupte, wybierz sam!
Wielodupte Polska Sp. z.o.o.- pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej nieklasyfikowana.
Krzysztof Kędzierski, Niewidzialne, obiekt 
Dorota Jakubiak, Między moimi uszami, kolaż , książka artystyczna
Między moimi uszami
Szkicownik zazwyczaj jest najbardziej sentymentalnym przedmiotem każdego twórcy. To tutaj wszystko się zaczyna – kształtują się pierwsze pomysły i idee. W przypadku mojej pracy nie było inaczej. To właśnie szkicownik dał początek książce artystycznej, która jest historią o tym, co znajduje się między moimi uszami.
Dorota Jakubiak, Między moimi uszami, kolaż, książka artystyczna 
Patrycja Grabska, Oddech, obiekt 
Patrycja Grabska, Niewidzialne, obiekt
Projekt składa się z drucianych konstrukcji, nawiązujących do mojej poprzedniej pracy – drucianego układu krwionośnego płuc. Jest to: koronawirus, którego forma może przypominać sieć łączącą się w okrąg – konstrukcja ta jest giętka i podatna na modyfikacje – oraz dwa bakteriofagi, w jednym z nich głowa jest dwudziestościanem, tak jak w „oryginale”. W drugim postanowiłam puścić wodze wyobraźni, zainspirowana informacją, iż naukowcy starają się wyposażyć główkę bakteriofaga w narzędzie które będzie w stanie wykryć wirus SARS-CoV-2. Tak więc stworzyłam swoją wizję/interpretację uzbrojonego bakteriofaga. Każda z prac wykonana jest z drutu cynkowego 0.6mm
Martyna Pietrzak, Między Uszami, fotografia (Tryptyk)
Rodzice zaszczepili mi miłość do gór, która trwa do tej pory.
Towarzyszące mi podczas wspinaczek emocje są bardzo trudne do przekazania. Również tęsknota, którą chcę zawrzeć w zdjęciach robionych w moim pokoju: są odbiciem lustrzanym moich uczuć przed wyprawą: strachu i niepokoju, na szczycie: radości i dumy.
Laura Czerwiński, Maska Kuriera, obiekt
Interakcja z instalacją oparta jest na połączeniu telefonicznym, inicjującym proces transformacji. Interaktor, po wejściu do pokoju z projekcją, widzi sześcian z podświetlaną kostką LED, na której znajduję się telefon, z wyświetlonym przyciskiem “CALL”. Po jego naciśnięciu inicjowana jest sekwencja “dzwonienia” (prosta linijka kodu + połączenie telefonu z komputerem odpowiedzialnym za odtwarzanie). Popularny dzwonek telefonów iPhone wprawia wyświetlany obraz głowy w ruch i inicjuje proces zniekształceń. Po upływie czasu “połączenia/aktywacji”, głowa powoli powraca do swojej oryginalnej formy, dopóki znów nie nawiążemy z nią połączenia.
Moim celem jest tutaj ukazanie intensywnego, surowego i chaotycznego romansu człowieka z cyfryzacją: zwrócenie uwagi na chaos, intensywność i radykalność zmian wywieranych na nas przez technologię.
To opowieść o dyskusji Internetowej między Gretą Thunberg („How dare you?”) a Donaldem Trumpem.
Zawarte w kolażu „Woda” słowa odnoszą się do przemówienia Grety Thunberg podczas szczytu ONZ. Zawarte w kolażu „Ziemia” słowa zostały udostępnione na profilu Twitter Donalda Trumpa w odpowiedzi na słowa i zachowanie Grety Thunberg. Tłem kolaży są fragmenty Emission Gap Report 2019 mówiącego o ruchach państw całego świata na drodze zmniejszenia efektów katastrofy ekologicznej. Praca traktuje o dyskusji pokoleń, zaniedbaniach rządu oraz działaniach najmłodszych na rzecz poprawy kondycji Ziemi. Praca odnosi się również do żywiołów zawartych w symbolach alchemicznych – Wody (od góry: I kolaż), Ognia (II kolaż), Ziemi (III kolaż).
To dyskusja pomiędzy tym, co potwierdzone naukowo, a odwiecznym zaprzeczaniu na drodze indywidualnego interesu.
Kolaże zostały wydrukowane w formacie B2 oraz podklejone kartonem.
W następnej kolejności tworzę animacje z elementów zawartych na plakatach o podobnej, choć rozwiniętej treści – wielkoformatowe animacje rzucone na ścianę mają hipnotyzować i zwracać uwagę swoją formą na antagonistyczne strony dyskusji. Na ile ruchy osób znajdujących się na najwyższych szczeblach dotyczą nas wszystkich? Co możemy zrobić, aby być ich częścią i decydować o życiu przyszłych pokoleń?
W skład animacji wchodzi tło jednego z kolaży, zawarte w zrzucie poniżej, trójkąty z kolażu „Ziemia” oraz hasło obecne w każdym z kolaży „Ghg emission continue to rise despite scientific warning and political commitments”.
Nagranie pokazuje szlak w Tatrach, który znam bardzo dobrze z wędrówek latem, dlatego film jest czymś w rodzaju pamiętnika, gdzie zapisuję pierwsze chwile nowej fascynującej przygody.