Kształtowanie się samoświadomości młodego artysty opiera się – szczególnie studentów pierwszych lat studiów – na twórczym odniesieniu się i analizie sytuacji aranżowanych przez prowadzących, bezpośrednio w przestrzeni pracowni. „Sytuacje z człowiekiem” czy z przedmiotami mają na celu podjęcie przez studenta dyskursu z trwałymi motywami malarstwa i sztuki w ogóle – jako tzw. „studium modela” czy „studium martwej natury” – zarówno w sensie konstatowania ich stałości i jednocześnie zmienności znaczeniowych.
Ważna jest indywidualna interpretacja sytuacji pracownianych w kontekście specyfiki warsztatu malarskiego, ale przede wszystkim, ze świadomością współczesnego, wzbogaconego o nowe środki medialne, języka sztuki współczesnej. Drugim obszarem aktywności i – szczególnie ważnym w odniesieniu do studentów starszych lat studiów – jest koncentracja nad własną redefinicją wybranych zagadnień z zestawu tzw. „tematów wolnych”. Tematy te powinny inicjować formułowanie w pełni swobodnego, indywidualnego programu pracy studenta, przygotowując go do samodzielnej realizacji dyplomowej i przyszłej pracy twórczej.