∧
VIII Pracownia Rysunku
dr hab. Katarzyna Kujawska-Murphy, prof. UAP
dr Filip Wierzbicki-Nowak, ad.
Uczymy podejmowania decyzji, eksperymentowania, wykonywania prac merytorycznie ryzykownych.
EKOLOGIA SZTUKI. Podczas budowania świadomości formy ludzkiego ciała akcent – stawiamy nie tylko na anatomię, ale kontekst wymiaru egzystencjalnego. Prowadzimy w pracowni laboratorium łączące naukę i sztukę we współpracy z międzynarodowymi wykładowcami – Laboratorium – Obraz+Lab. Podczas zdobywania świadomości rysunkowej dopuszczamy formy wypowiedzi przy pomocy instalacji, filmu, komputera, itd.). Poszukiwania własnych sposobów komunikowania przez zapis, eksperyment, formy i aktywne widzenie, szukamy narzędzi i analizy, by wyrażać zjawiska i pojęcia. Odnosimy się do aksjomatów autonomiczności rysunku (szczególnie przy kierunkach architektonicznych/designerskich). Regularnie oglądamy filmy biograficzne, artystyczne, udostępniamy albumy i lektury.
YT: 8 PRACOWNIA RYSUNKU UAP POZNAN: https://www.youtube.com/channel/UCWagXPJ4QqDTdRfpUJWn2MA
Alicja Gaszta „Isopraxism” 
Alicja Gaszta „Isopraxism” 
Alicja Gaszta „Isopraxism” 
Alicja Gaszta „Isopraxism” 
Katarzyna Orłowska „Dekonstrukcja” 
Agnieszka Fornalska „Redukcja szumu informacyjnego” Projekt wykorzystujący splotową sieć neuronową, gdzie warstwy stworzone są, by imitować rozpoznawanie obrazu, w sposób jaki robi to ludzki mózg. Rozpoznaje kształty z podanego na wejście zdjęcia. Stworzony w celu usunięcia szumu informacyjnego i uwydatnienia elementów składowych rysunku /fotografii/ sytuacji. 
Agnieszka Fornalska „Szybkie szkice postaci” 
Adrianna Konieczna „Konstrukcja, rekonstrukcja” 
Daria Meling „Proces i Ekologia sztuki” 
Daria Meling „Transformacja” 
Daria Meling „Smartfon [offline]” 
Daria Meling „Smartfon [offline]” Proces, droga, budowa, zmienność w strukturze. 
Patryk Górczewski „Face” Zdjęcia z mojego prywatnego albumu. Doświadczyłem bardzo dużo emocji przerabiając zdjęcia klasowe z mojej poprzedniej szkoły, stąd też takie podpisy zdjęć. 
Monika Słoma „Autoportret inspirowany twórczością Chucka Closa” 
Aleksandra Darangowska „Insert X” Praca pt.: Insert “X” jest inspirowana twórczością irańskiej artystki Shirin Neshat. Moja realizacja składa się z cyklu trzech obrazów. Znaki w niej występujące: kwadrat i krzyżyk, nawiązują do ankiet/formularzy, z którymi mamy częsty kontakt w obecnych czasach (np. podczas wyborów rządowych). Mówi ona o wolności w podejmowaniu decyzji. Każdy z nas pragnie decydować o swoim życiu i kierować własnym losem. Niestety nasze wybory nie zawsze prowadzą do celu, który próbowaliśmy osiągnąć. Zdarza się też, że nasza decyzja nie odpowiada naszym pragnieniom, ale z pewnych przyczyn (może w trosce o innych lub większe dobro) skłaniamy się do wyborów sprzecznych z naszymi wartościami. Poprzez tą realizację zadaję pytania: czy mimo prawa do własnego wyboru jesteśmy wolnymi ludźmi? Czy zdajemy sobie sprawę z konsekwencji podejmowanych przez nas decyzji? Czy sam proces podejmowania decyzji nie narzuca nam ograniczeń? 
Daria Gwardzik „Profim” 
Daria Gwardzik „Profim” Seria grafik „Red” składa się ze zdjęć , które poddałam zabiegom graficznym. Fotografie przedstawiają moje rodzinne miasto – Turek, a ich wspólny mianownik, to fakt, że niegdyś były symbolem przemysłu w całym regionie. Obecnie zapisane na zdjęciach miejsca zostały sprywatyzowane, zamknięte lub wręcz ( !) spłonęły pozbawiając wielu ludzi miejsc pracy. Takie wydarzenia sukcesywnie osłabiają miasto i doprowadzają do powolnego wymierania tego – kiedyś silnego przemysłowo regionu. Z każdym z tym miejsc jestem w pewnym stopniu związana osobiście. Poza faktem, że wszystkie miejsca udokumentowane na zdjęciach są w moim rodzinnym mieście, to również w każdym z nich pracował członek mojej rodziny lub przyjaciel i każdy z nas obserwuje jak nasze miasto spowija stagnacja. 
Klara Woźniak „Utopia” Ukrywam, to co zaburza. W utopijnych założeniach urbanistycznych nie ma miejsca na naturę, nie ma miejsca na śmieci. Brak w nich miejsca na ludzkość. Wszystko musi być idealne. Trzeba wymazać, ocenzurować to co nie współgra z ideą. 
Klaudia Figura „Horyzont znaczeń” 
Klaudia Figura „Horyzont znaczeń” 
Klaudia Figura „Na marginesie procesu” Temat pamięci zainteresował mnie do tego stopnia, że skupiłam się na układzie limbicznym, który zafascynował mnie kilka lat temu. „Na marginesie procesu” jest jak sama nazwa wskazuje marginesem, który dostrzegłam w pracy nad drugim tematem „Tryptyk”. Poprzez przypominanie sobie różnych odległych zdarzeń, zwróciłam uwagę na sam sposób przypominania i na jego „jakość”. Często dawne sytuacje wydają się nam bardziej żywe i nacechowane emocjonalnie, a co ciekawsze, pamiętamy je lepiej niż to co robiliśmy kilka minut temu. To hipokamp decyduje o tym, które informacje przenoszone są z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej, a wpływ na to ma emocjonalność doświadczeń. Ponadto nawet silny stres może spowodować trwałe uszkodzenie jego działania, stąd np. przy depresji problemy z pamięcią i koncentracją. Samą strukturę chciałam ukazać trochę jak rozproszoną taflę wody, tak jak w poprzednim filmie, który zrobiłam. Woda stała się dla mnie jakby fizyczną wizualizacją czegoś zmiennego i uzależnionego od wielu czynników, a mowa tu o pamięci. Stworzyłam trzy prace -sitodruk, który przypomina taflę wody, kolagrafię oraz linoryt. Bardziej chodziło tu o niewyraźne rozgraniczenie doświadczeń, o to jak w dziwny sposób mózg rządzi się naszą pamięcią i jak może zaburzyć to czego jesteśmy świadkiem. Zwłaszcza kolagrafia to obraz zaburzonego przepływu informacji, ich selekcji i „zanieczyszczeń”, które zbieramy w sobie, często z niewiadomych przyczyn. 
Małgorzata Gazda „Ciąg Fibonacciego” Prace, które robiłam przez ostatni czas, są wynikiem eksperymentów fakturą i formą. Interesuje mnie ciąg Fibonacciego i w który postanowiłam te prace wpisać. Ważne jest proces znajdowania przyczyny i sensu w działaniach przypadkowych. 
Małgorzata Gazda „Transformacje” 
Małgorzata Gazda „Porządek w chaosie” 
Mikołaj Wąsowicz „Dystans” 
Mikołaj Wąsowicz „Dystans” 
Mikołaj Wąsowicz „Dystans” 
Jack Scollard „A Very Sacred Union” ”Camp sees everything in quotation marks. It’s not a lamp, but a „lamp”; not a woman, but a „woman.” To perceive Camp in objects and persons is to understand Being-as-Playing-a-Role. It is the farthest extension, in sensibility, of the metaphor of life as theatre” – excerpt from Susan Sontag’s “Notes on Camp” It wasn’t a blessed wedding, but a „blessed wedding.” Reflecting on how Audre Lord said that the master’s tools will never dismantle the master’s house, but maybe when there is no choice, appropriation is maybe the only way we can start in imagining new worlds. This Union proposed real ritual and ceremony that, whilst initially intended as a frivolous and humorous provocation at the institution of marriage, became a protest of cultural representation as well as a project in valuing the beauty of the non-rational; contingency, intimacy, sensitivity and emotion. These first set of images are documentation from a performance, entitled “A Very Sacred Union,” that took place on the final day of January in the art space, Domie on Swiety Marcin. A date that marks the transition into the ancient pagan festival of Imbolc and the feast day of the Celtic deity, Brigid, who famously refused the institution of marriage. This performance was designed to both reflect on the cultural obsession of marriage whilst also offering a critical approach to the legislative privileging and cultural reproduction of heteronormativity. The second series of images was from an untitled video project/performance looking at the idea of the non-documentary. Filmed on Super-8 film and shot within the famed Nierozpoznani sculpture in Cytadela park, here the visual is designed to connect theoretical concerns around the behaviour of bodies in particular spaces. The audio overlayed on the video is of importance as it recounts the self-assessment of a male transvestite that I came across charting the historical relationship between psychiatry and sexual deviations (exposing the temporal and cultural limitations to epistemologies of sexuality and gender) and embodies many of the concerns relating to the non-documentary; the nature and recording of truth (both personal and collective). My name is Jack Scollard and I am an Irish student on Erasmus in Poznan. The National College of Art and Design is my University back in Dublin where I study a joint degree in Fine Art Printmaking and Critical Cultures. 
Weronika Kamińska „Smartphone” 
Weronika Kamińska „Niewidoczne”