II Pracownia Malarstwa

prof. Mariusz Kruk

dr Magdalena Kleszyńska, ad.

W Pracowni przedstawiamy ćwiczenia prowadzące do szerszego malarskiego postępowania i postrzegania rzeczywistości. W konsekwencji proponujemy większe bogactwo sposobów budowy dzieła, poprzez możliwość wykorzystania różnorodnych materii. Obraz „klasyczny” jest „przewidywalny”, wszystkie na nim postawione formy i znaki, z konieczności są wykonane farbą. Natomiast obiekt malarski przestawszy być obrazem, ma mniejszy stopień „fałszu” (rozumianego pozytywnie). Przedstawiona w ten sposób sytuacja bądź jakiś problem, jest bardziej dotykalnym konkretem. Mimo, że zasady tworzenia są podobne, lecz stopień trudności poprzez mniejsza iluzoryczność zbudowania dzieła, jest większy. W konkluzji chodzi o wypracowanie innego rodzaju myślenia, widzenia i przedstawiania widzenia, niż to, które towarzyszyło pracy przy obrazie „klasycznym”. Dzieła wychodzące od obiektów malarskich, a nawet je przekraczające, są w większości przypadków bardziej wyraziste. Jednakże pamiętajmy, że nie wszystkie podejmowane tematy ww. postępowaniami da się przedstawić. Stąd istotność również malarstwa sztalugowego. Także pewne „wrażenia” należy przedstawiać klasycznie, inne zaś innymi środkami.

Olga Kucel 
„materia podstawowa”

Weronika Szaładzińska
„Ziemia”

Weronika Szaładzińska
„Woda”