Pracownia Warsztatów Kreatywnych i Interakcji Artystycznych
dr Agata Ciesielska-Shovkun ad. UAP
mgr Magdalena Polakowska
Głównym obszarem zainteresowań Pracowni Warsztatów Kreatywnych i Interakcji Artystycznych są wszystkie działania artystyczno-warsztatowe obejmujące problemy związane z przemianami kulturowymi i społecznymi w polsce i na świecie. Najczęstszymi środkami przekazu są autorskie projekty, funkcjonujące zarówno w przestrzeni publicznej oraz cyfrowej. Techniki stosowane w działaniach warsztatowych mogą być zarówno tradycyjne jak i z wykorzystaniem nowoczesnej technologii. W studiu będziecie mogli zmierzyć się z zagadnieniami związanymi z metodyką prowadzenia działań warsztatowo-artystycznych, poznacie rozwój twórczości człowieka, nauczycie się planowania przestrzeni edukacyjnej, poznacie najnowsze kierunki w edukacji plastycznej oraz opanujecie przygotowywanie kompleksowych projektów dydaktycznych zarówno od strony formalnej jak i praktycznej. Jednocześnie wszystkie projekty artystyczno-społeczne jak i przygotowane warsztaty zostaną zrealizowane z wybranymi grupami docelowymi.
link do strony porjektu https://www.instagram.com/mozeszmipowiedziec/
Projekt społeczny powstał z myślą o stworzeniu przestrzeni, w której w bezpieczny i anonimowy sposób będzie można dać upust własnym myślom i emocjom. Opisywane historie uczestników projektu stanowiły punkt wyjścia do jednoczenia się z pozostałymi odbiorcami, znajdującymi się w podobnej sytuacji życiowej. Dzięki platformie Tellonyn, która umożlwia tworzenie anonimowych wpisów w przestrzeni internetowej, osoby biorące udział w działaniu mogły wyrazić co czują i myślą, nie zważając na następstwa. Niektóre z nich są bardzo poruszające, inne wyrażają gniew bądź smutek, jedno można o nich napisać – są bezgraniczne szczere. Projekt z początku przeznaczony był dla osób studiujących lub związanych z UAP lecz dzieki platformie Instagram, działanie znacznie zwiększyło swój zasięg, pojawiały się wpisy, które wskazywały na znacznie szerszy zakres odbiorców. A ty? Jaką masz historię? Możesz mi powiedzieć 🙂
Projekt W służbie empatii miał prowadzić do refleksji nad istotą empatii w kontekście komunikacji międzyludzkiej i relacji społecznych. Poprzez warsztaty oparte na filozofii NVC Roosenberga, razem z uczestnikami poszukiwaliśmy głębszego zrozumienia roli empatii w budowaniu więzi społecznych i osobistego rozwoju. Celem było uświadomienie ludziom, jak ważna jest empatia zarówno dla jednostki, jak i społeczności. Efektem tych rozważań są „pocztówki empatii” – artystyczne manifestacje zrozumienia empatii, zawierające inspirujące przesłania i refleksje dotyczące drogi do bardziej czułego i otwartego na drugiego człowieka życia. Projekt dążył również do zdefiniowania, co naprawdę oznacza być empatycznym w dzisiejszym zróżnicowanym i pełnym wyzwań świecie.
Projekt zaPISKImaluchów ma na celu konstrukcję nowego świata językowego dla dzieci poprzez eksplorację i zrozumienie kreatywnych słów, którymi posługują
się sześciolatki. Słowotwórstwo jest jednym z najważniejszych punktów w rozwoju małego człowieka, świadczy o umiejętności postrzegania elementów w świecie i ich interpretacji na własne potrzeby. Nie może umkną naszej uwadze ze stworzony język w środowisku rówieśniczym zaczyna funkcjonować w ich otoczeniu. Takie obserwacje, widać również w grupie osób nastoletnich. Jest to zjawisko naturalne. Ciekawym aspektem tych zachowań jest tworzenie języka pomiędzy dzieckiem a rodzicem, słowa które rozumieją tylko najbliżsi, dzięki temu tworzy się własny autonomiczny kod komunikacyjny, rozumiany tylko przez wybrane osoby.
Projekt Galeria Prywatności było działaniem ogólnodostępnym w przestrzeni uniwersyteckiej, w którym różne osoby studenckie mogą wejść w interakcję z przestrzenią dopasowaną do pozostawienia po sobie kreatywnego śladu. Zachęcanie do zapisania w ten sposób swoich chwilowych emocji i myśli.
Analiza miejsca, w którym ludzie byliby skłonni do takiego typu interakcji, gdzie chętnie poświęciliby moment na zapis kreatywny. Pozostawienie śladu i myśli osób studenckich w toaletach. Toaleta jako przestrzeń prywatna i chwilowe odseparowanie każdego z nas.
Podczas warsztatów osoby uczestniczące skupiały się na zagadnieniu self-care oraz rytuałach, które mogą okazać się pomocne w sytuacjach kryzysowych. Warsztaty organizowane były w duchu łagodności i troski wobec samego siebie. Celem warsztatów jest wyzbycie się wstydu związanego z
szukaniem pomocy i znalezienie pojednania ze sobą. To pojednanie może być elementem wybaczenia sobie pewnych zaniedbań, odkrycia nowych połączeń w kontakcie z samym sobą czy też nazywania
swoich emocji. Efektem końcowym warsztatów były ręcznie robione koperty, stworzone w celu przechowywania listu do swojego przyszłego ,,ja”.
Projekt Widzę, Rozumiem, Szanuję skupia się na tym, aby pomóc dzieciom zrozumieć, co to znaczy być „niewidocznym”, czyli dosłownie mieć problemy z widzeniem. Jakie wyzwania codziennie stają przed osobami, które nie wiedzą, jak reagować na takie osoby, z czym się to wiąże oraz jak się
zachowywać, gdy widzimy takie osoby. Cel projektu zakłada zwiększenie świadomości uczestników na temat życia osób z trudnościami w widzeniu oraz promowanie empatycznego zachowania wobec nich. Praca jest widoczna w całości tylko przy użyciu latarki UV.
Tematem warsztatów było ogólne zagadnienie pamięci i procesów myślowych. Osoby uczestniczące miały okazję poznać ćwiczenia, które poprawiają kondycję mózgu.Przeprowadzone zadania,przybliżyły grupie profilaktykę związaną z chorobami pamięci. W ramach podsumowania osoby uczestniczące wspólnie przygotowały projekt znanej gry z czasów dzieciństwa – Memory, gdzie punktem wyjścia był świata zwierząt o n nieprzeciętnej pamięci.
Synestezja to umiejętność postrzegania danego bodźca przez wiele zmysłów. Na naszych warsztatach dzieci miały okazję zgłębić to zagadnienie oraz wziąć udział w zajęciach, podczas których wykorzystały wszystkie swoje zmysły. Pobudziły swoją kreatywność tworząc prace będące ich interpretacją doświadczeń z zakresu dotyku, smaku i słuchu.
Warsztaty dotyczyły kryzysu twórczego, który dotyka młode osoby twórcze. Nieprzypadkowo do działań została zaproszona młodzież z liceum plastycznego. Tworzenie bransoletek bez kryteriów oceniania oraz presji zewnętrznej, stanowiło pretekst do dyskusji o tym jak dbać o samego siebie w czasie kryzysu nie tylko twórczego ale również emocjonalnego. Działania z zakresu sztuki self care są doskonałą odskocznią od twórczości „poważnej”, zapewniają duże pole dla własnej ekspresji. Prace manualne, które w pewien sposób są usystematyzowane przywracają balans i równowagę umysłu, co za tym idzie? Człowiek się odpręża. Powstałe podczas warsztatów bransoletki stanowią symbol wolności i zabawy poprzez sztukę.
Integracja sensoryczna stanowi ważny aspekt w życiu dziecka. Obcowanie z różnymi bodźcami sensorycznymi i nauka ich przetwarzania, może pozytywnie wpłynąć na radzenie sobie ze stresem, redukcją stanów lękowych czy ogólnie poprawienie funkcjonowania w środowisku rówieśniczym. Stymulowanie dzieci poprzez równoczesne działania bazujące na kilku zmysłach uczy je prawidłowego przetwarzania bodźców zewnętrznych, dlatego działania z zakresu integracji sensorycznej często są elementami terapii dzieci z autyzmem, obniżonym lub podwyższonym napięciem mięśniowym, ADHD i innymi chorobami cywilizacyjnymi. Zajęcia były również pretekstem do rozmowy o lęku i stresie oraz sposobach radzenia sobie z nim, poprzez stymulację sensoryczną dzięki tworzeniu mas przeciw napięciowych.
Warsztaty Nieszablonowi. Porozmawiajmy o stereotypach, Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Poznaniu oraz Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, 2024
Stereotypy mogą utrudniać obserwatorowi adekwatne widzenie członków danej grupy koleżeńskiej,społecznej, etnicznej czy rasowej. Warsztaty pt. Nieszablonowi, miały na celu podjęcie refleksji na temat uproszczeń i ich roli w naszym życiu. Ważnym aspektem zajęć była wspólna analiza zagadnienia oraz zrozumienie pochodzenia stereotypów. Podczas spotkania osoby uczestniczące miały możliwość podzielenia się i wypisania na kartkach swoich osobistych przeżyć związanych z krzywdzącą opinią. Kolejno zanotowane historie, zostały symbolicznie pocięte przez niszczarkę do papieru na znak zerwania z powierzchownymi osądami. Pozostałe po zniszczeniu elementy zostały częścią kompozycji, która została utkana przez wszystkie osoby uczestniczące. Dodatkowo obiekt został wzbogacony o inne komponenty tkane, które stanowiły łącznik pomiędzy wszystkim historiami. Finalnie powstał obiekt – siatka, instalacja stanowiąca nową jakość, będącą artystyczną odpowiedzią na zrekonstruowanie stereotypów.
Wykład ogólnouniwersytecki Dostępność to Podstawa, 2024
link do wydarzenia:
Bo pełnosprawność to okres przejściowy…(M.Halicki) . Podczas dyskusji rozmawialiśmy o szczególnych potrzebach osób neuroróżnorodnych, poruszyliśmy tematy stereotypów dotykających osoby z niepełnosprawnością. Prelegent również przybliżył problemy współczesnych wyzwań związanych z ogólnoświatowym problemem kryzysu psychicznego wśród młodych ludzi i nie tylko.
Pracownia Warsztatów Kreatywnych i Interakcji Artystycznych, WEAiK, Galeria Design, Poznań 2024
Pracownia Warsztatów Kreatywnych i Interakcji Artystycznych, Galeria Design,WEAiK, Poznań 2024