Pracownia Intermediów III 

Dawid Dzwonkowski wideo

link :

https://drive.google.com/file/d/1I1na-lw6oR0BeJMyko7uKhhtHtumUJzX/view?usp=sharing

Maksymilian Zdanowski obiekt,wideo

link :

https://drive.google.com/file/d/155DSWTGrg7QPfHOEYEipWJbiRxCi6Egd/view?usp=drive_link

https://drive.google.com/drive/folders/1PuCvU9X9mJPrw1bUZKk4jDf5iD7Lz54C?usp=drive_link

 Martyna Przybyło tytuł: Wróżkaniezębuszka, wideo zajawka/performance na żywo

Wróżkaniezębuszka, jak sama nazwa wskazuje nie jest to wróżka, która podmienia mleczaki na 5 zł, a wróżka, która zamieni twoje zwątpienia w miliony złotych. Projekt Wróżkaniezębuszka ma na celu sprawienia, by wszyscy ludzie na świecie, byli bogaci sławni i ogólnie zadowoleni z życia. Dlatego, więc wróżka przemierza świat, w tym miesiącu akurat zdarzyło się, że zawitała do Poznania i rozpoczęła swoją kampanię reklamową. Zapoznaje ludzi, z ich duchowymi zwierzęcymi przewodnikami tak, aby już więcej nie musieli się o nic martwić. Oczywiście figuruje drobna zapłata, ale przyjmuje ona różne formy. Tak, więc każdy może stać się lepszy. O wszystkim przekonacie się na jej jedynym pokazie na żywo, wtedy dostąpicie oświecenia i już nic w waszym życiu nie będzie ciemne.

link do wideo :

https://drive.google.com/drive/folders/1OJbnDAfCX7_FAIGGjjQrVs5rbTTFnqfE?usp=drive_link

link do wideo eng:

https://drive.google.com/file/d/1u68x7eCp-i8xjaxOzTHvBFYnnOvLrVdJ/view?usp=sharing

Przedmiot Działania w Przestrzeni Publicznej

Hubert Klimczak

opis:ZNAK

Sygnatura w sztuce – własnoręczny podpis lub znak artysty złożony na dziele sztuki. Podpisywanie swoich dzieł nazywa się sygnowaniem np. obrazu, rzeźby.

Sygnatura składa się z imienia i nazwiska, samego nazwiska, samego imienia, inicjałów, monogramu, charakterystycznego znaku lub ciągu znaków w postaci zwierzęcej lub figury geometrycznej, niekiedy daty lub miejsca powstania dzieła. Często uzupełniane były łacińskimi formułami lub ich skrótami:

pinxit (namalował) – p.fecit lub me fecit (wykonał) – f.sculpsit ( wyrzeźbił lub rysował) – sc.delineavit (narysował) – del.invenit (projektował) – inv.

Czasem wzbogacano sygnatury sentencjami, głównie łacińskimi lub innym tekstem.

Sygnowanie znane było już od starożytności, w średniowieczu stosowane rzadko ze względu na anonimowość twórców (występowały na obramieniach lub bordiurach). W renesansie zaczęto stosować sygnatury bezpośrednio na dziele. Malarstwo i rzeźba zaczęły funkcjonować jako wytwory ludzkiej kreatywności, indywidualizm artysty zaczął być ceniony. Dla wielu artystów sygnatura stanowi ostatni etap w procesie tworzenia dzieła i stanowi potwierdzenie autorstwa.Sygnatury na obrazach artyści umieszczają zwykle na dolnej krawędzi obrazu, na drobnym elemencie, w prawym lub lewym rogu, czasem przy górnej krawędzi lub na odwrocie obrazu, na płótnie lub ramie. Na rzeźbach zlokalizowane są zwykle na postumencie; na dziełach architektonicznych na cokołach, fryzach, latarniach kopuł.Wielu artystów zmienia swoje sygnatury w różnych okresach twórczości co pomaga w datowaniu dzieła. Pablo Picasso we wczesnej działalności w sygnaturze umieszczał drugie imię, podpisując się: „Pablo Ruiz Picasso”, „Pablo R. Picasso”, „P.R. Picasso”. Później zaczął używać wyłącznie nazwiska, które było nazwiskiem panieńskim jego matki. W trakcie swojego kubistycznego okresu nie sygnował dzieł w widocznym miejscu, aby nie odwracać uwagi widzów od malarstwa. W końcowym okresie twórczości stosował sygnaturę w postaci podkreślonego nazwiska. Jacek Malczewski stosował bardzo dużo różnych podpisów.Z biegiem czasu na skutek procesów utleniania w obrębie płótna zdarza się, że sygnatury są słabo widoczne. Konieczne jest wtedy badanie pod mikroskopem.

Specjaliści tworzą katalogi z sygnaturami twórców. Ekspert sztuki John Castagno opublikował 17 książek zawierających sygnatury artystów z różnych okresów historii sztuki. Jego pierwsze wydawnictwo zawierało ponad 10 tysięcy sygnatur.Wraz z rozwojem handlu dziełami sztuki sygnatury stały się przedmiotem fałszerstwa. W celu stwierdzenia autentyczności sygnatury są często poddawane badaniu: analizie stylistycznej, technologicznej, konserwatorskiej. Między innymi określa się, w której warstwie stratygraficznej znajdują się litery. Umożliwia to stwierdzenie, czy sygnatura została umieszczona na dziele w trakcie tworzenia dzieła czy domalowana później. Obecnie istnieje szerokie spektrum metod badawczych, stosuje się: fluorescencję w ultrafiolecie, w podczerwieni i rentgenowską (XRF), mikroskopię optyczną, radiografię, autoradiografię neutronową, techniki chromatograficzne, oraz bardziej złożone metody badawcze np. koherencyjną tomografię optyczną.Specjalną grupę sygnatur stanowią gmerki (znaki kamieniarskie umieszczane przez twórcę na powierzchni kamienia).Pojęcie sygnatura i sygnowanie używa się potocznie także przy znakowaniu wyrobów ceramicznych. Znaki umieszczone zwykle na spodzie obiektu określają fabrykę lub manufakturę, w której dany wyrób został wyprodukowany, w postaci konkretnej nazwy lub symbolu. Często można odczytać datę, rzadziej nazwisko artysty, który zaprojektował lub ozdobił dany przedmiot. Oznaczenia mogą być odciśnięte, namalowane naszkliwnie, podszkliwnie lub odbite.Sygnatury twórców umieszczane są niekiedy również na znaczkach pocztowych.

ORNAMENT Ornament w sztuce jest dekoracyjnym elementem stosowanym w architekturze, rzeźbie, malarstwie i rzemiośle artystycznym. Jego głównym celem jest wzbogacenie i upiększenie dzieła poprzez dodanie detali o różnorodnych kształtach i wzorach. Ornamenty mogą mieć formę geometryczną, roślinną, zwierzęcą, figuralną lub abstrakcyjną.W historii sztuki ornamenty odgrywały istotną rolę w różnych kulturach i epokach. W starożytnym Egipcie stosowano motywy lotosu i papirusu, w sztuce greckiej charakterystyczne były meandry i palmety, a w sztuce islamskiej popularne były wzory geometryczne i kaligraficzne.Ornamenty mogą pełnić funkcje symboliczne, religijne, a także estetyczne, wpływając na odbiór i interpretację dzieła. Współczesna sztuka często reinterpretuje tradycyjne ornamenty, nadając im nowe znaczenia i formy.

link :

https://drive.google.com/drive/folders/1CEJy638F73J9YIX5rk8mtTGUoa5WLTBV?usp=drive_link

Wiktoria Stefaniak / Borys Korzyb

 Laura Kieżun wideo „Wieś to nie jest miejsce na młodość” 

opis:

Wieś to nie jest miejsce na młodość /Laura Kieżun, 2024

Projekt p.t “Wieś to nie jest miejsce na młodość” jest o przeżywaniu młodości w mieście i na wsi. Efekty poszukiwań artystycznych i auto-etnograficznych przyjmujących formy badania terenowego,współczesnych praktyk nomadycznych, nostalgicznego włóczęgostwa poprzedzonego brakiem określonego celu, charakteryzują się zagubieniem, niezdecydowaniem, brakiem przynależności, znużeniem wielogodzinnymi wyprawami,

pogłębiającym się wyobcowaniem.

Na projekt składają się ujęcia z miejsc, które przyciągały mnie i nie pozostawały wobec mnie obojętne. Obrazy te są tłem dla opowieści zebranych w terenie, a niekiedy tworzonych z potrzeby odnalezienia barwnej narracji dla otoczenia, o którym chcę myśleć z czułością i

empatią. Łapię się więc zdarzeń, gestów, zastanych przedmiotów i ich relacji względem siebie i wobec mnie, karmię się usłyszanymi słowami, które bawią mnie lub nazywają coś dotąd dla mnie nienazwanego.

Powolne ujęcia przeplatają się z przeskakującymi fotografiami, symbolizującymi przeszukiwanie wspomnień w celu uzyskania odpowiedzi.

Projekt jest próbą udokumentowania hasła „Kto idzie, lepiej myśli” i przekazania dalej kreatywnego myślenia abstrakcyjnego, metod kreowania świata wewnętrznego, który jest moim sposobem nie tylko na przetrwanie, ale i na satysfakcjonujące przeżywanie.

Link do filmu:

https://drive.google.com/file/d/1xVOcPrqsryy9bQ3y80lMFEy1ZYwGchzH/view?usp=sharing