II Pracownia Grafiki – Druk Płaski – Grafika Cyfrowa | Serigrafia
kierownik: prof. dr hab. Maciej Kurak,
mgr Maja Michalska, asyst.,
mgr Marta Chudy, labor.,
W II Pracowni Grafiki podejmowane są zagadnienia związane z przekazem medialnym w kontekście procesu twórczego. Koncentrują się na współczesnych zjawiskach sztuki, w tym praktykach postartystycznych kształtujących realne, społecznie zaangażowane zjawiska. Działania w pracowni zwracają uwagę na potencjał komunikacji wizualnej oraz tradycyjnej sztuki, wykorzystując język graficzny jako narzędzie społecznie użyteczne. Wyznaczają wartości kulturotwórcze opierające się na technice serigrafii i grafiki cyfrowej.
Technika serigrafii pozwala na wytwarzanie syntetycznych obrazów powiązanych z analizą zjawisk codziennych, a także umożliwia szybkie rozpowszechnianie informacji wizualnej (plakat, afisz, ulotka). Wyposażenie pracowni w sprzęt do serigrafii (półautomat duży i średni format, karuzela do sitodruku) daje szansę na wykonywanie wydruków na różnych podłożach (m.in. na: tkaninie, koszulkach, ubraniach, papierze, kartonie, płycie, szybie, metalu, tworzywach sztucznych…).
Technika cyfrowa sprzyja kształtowaniu powszechnych treści medialnych oraz pomaga w ich masowym propagowaniu za pomocą nośników cyfrowych (internet, radio, mapping, druk akcydensowy). Drukarki cyfrowe będące na wyposażeniu uczelni (12 i 8 kolorów) oraz ploter hybrydowy wielkoformatowy umożliwia wykonywanie odbitki na różnych podłożach płaskich (m.in. na: wysokojakościowym papierze, kartonie, tkaninie, płycie wiórowej, metalu, pleksi).
Umiejętności zdobyte w pracowni dają swobodę wykorzystywania grafiki w twórczości artystycznej oraz przydają się w drukarniach, agencjach reklamowych, wydawnictwach, w studiach kreatywnych, instytucjach kultury, m.in. na stanowiskach: grafik kreatywny, koncepcyjny, projektant, dyrektor artystyczny czy animator.
LINKI:
Patrycja Piórkowska, Beton, 11:11 min
(Film przedstawia osobę na ścieżce leśnej. Postać stawia sobie betonowy bruk po którym porusza się w stronę horyzontu. Film kończy się gdy postać niknie za horyzontem)
Zofia Galatis, Zygzak, 0:37 min
(Postać zakrywa twarz poduszką, jakby w nią płakała, jednak nie słyszymy płaczu a niepokojący dźwięk, całość jest zapętlona)