∧
Pracownia Grafiki – Wklęsłodruk
– prof. dr hab. Piotr Szurek
– dr Maryna Mazur, ad.
– mgr Dorota Karolewska, lab.
III Pracownia Grafiki jest miejscem spotkań, dyskusji, wymiany myśli, gdzie osoby studiujące realizują swoje zamierzenia artystyczne i podejmują próbę ukształtowania indywidualnej postawy twórczej. Podejmują zaproponowane przez nas tematy, a także własne, w tym często trudne, ale ważne i aktualne tematy społeczne czy polityczne. Częścią procesu dydaktycznego są organizowane przez pracownię plenery oraz wystawy studentów i absolwentów w kraju i za granicą.
Zatrzymuje się czas. Następuje paraliż sytuacji.
Mózg selektywnie skupia się na najbardziej uderzającej chwili.
Wprowadza Cię w stan niebezpieczeństwa, nie uzbrajając Cię.
To zapętlone wydarzenie. Każda powierzchnia jest
potencjalnym zagrożeniem.
Życie w błędnym kole kompulsji i obsesji.
Oczekiwanie nieoczekiwanego.
Instalacja powstała jako upamiętnienie katastrofy Rana Plaza w Szabharze w roku 2013, w której swoje życie straciło 1127 osób. Większość ofiar to kobiety szwaczki, które w czasie swojej pracy tworzyły ubrania dla wielu znanych marek odzieżowych
Realizacja porusza temat naszej strefy komfortu, którą manifestujemy poprzez ubiór.
Praca jest pewną formą autoportretu, nawiązuje do ukrywanych emocji i myśli. Czasem bywamy zamyśleni i nie mówimy zbyt dużo o tym co czujemy. Zdarza się, że znajduję się w takim stanie, a wtedy moja mama mówi, że zachowuję się jak roślina.
O byciu wspólnie i o pozostawieniu w relacji przestrzeni dla samej siebie, o pamiętaniu o sobie w współbyciu z innymi, o pozostawieniu miejsca na to, co własne.
Stół kuchenny jest miejscem, gdzie spotykają się codzienne czynności każdy fragment stołu opowiada swoją historię, pokazując różnorodność i piękno domowej rutyny.
Czy te obrusy i historia, są tak naprawdę moje?
Sztuką domową jest sztuka kochania. Przytulanka może być dla dziecka całym światem. Ta umiejętność dbania i troski jest niesamowicie ważna. Nie wyrzucaj, ale kochaj i naprawiaj.
Czy tak prostą rzeczą jest wyrozumiałość, empatia dla drugiej osoby? Czy tak łatwo jest się wspierać? Kobiety potrafią wspomagać się nawzajem, ale równie dobrze potrafią podcinać drugiej skrzydła…
W tętniącym życiem świecie cyrku, pełnym migoczących świateł, kolorowych namiotów i gromkich oklasków, kryje się mroczna rzeczywistość, którą często ignorujemy. Za zasłoną magii i spektakularnych występów, zwierzęta odgrywają role narzucone przez człowieka.
To krzesło, choć tak proste i niepozorne, jest świadkiem naszych małych i wielkich chwil. Jest naszym wiernym towarzyszem, który z pokorą i bez słowa sprzeciwu przyjmuje na siebie rolę cichego bohatera naszego domowego teatru.
Okna opowiadają historię. W każdym następnym jest inna, nowa bajka. Inne postacie, inne problemy, inny morał. O czym jest Twoja bajka?
Za bezpieczną roczną dawkę promieniowania dla osoby pracującej przy materiałach radioaktywnych uznaje się 1 miliSiwerta. Jest to jednostka mierząca ilość promieniowania jonizującego działającego na organizmy żywe. Pracownicy reaktora jądrowego w Czarnobylu, 26 kwietnia 1986 roku otrzymali średnio 6000 miliSiwertów. Każdy z tych pracowników zmarł po miesiącu.
Hisashi był jedną z niewielu osób, która doświadczyła odkrytego włączania reaktora jądrowego na własne oczy. Pomimo długich starań lekarzy mężczyzny nie udało się uratować. Możnaby powiedzieć, że Hisashi Ouchi był skazany na śmierć już przed katastrofą. Skazało go 10 litrowe wiadro, standardowy kombinezon fabryczny, i niekontrolowane warunki pracy w japońskiej elektrowni jądrowej.
Jeśli wierzyć treści pewnej anglosaskiej rymowanki, w zależności od tego ile srok jesteśmy w stanie wypatrzeć w swoim otoczeniu, konkretne zdarzenie czeka nas w najbliższej przyszłości. Jednak sroki dzięki swojemu upierzeniu są trudne do wypatrzenia w koronach drzew. Praca ma na celu rzucenie wyzwania odbiorcy, który może przetestować swoją spostrzegawczość i – jeśli wierzy w przesądy – będzie w stanie znaleźć taką liczbę srok, która przyniesie mu coś dobrego.
„Tata za to wierzy, że tak zwane niebo odległe jest od nas o sto lat. I po śmierci będziesz musiał zawsze czekać te sto lat na spotkanie ze zmarłymi bliskimi”. Praca stworzona pod wpływem przeglądania starych dzienników i odnajdywania wspomnień (dobrych i złych), które gdyby nie były zachowane na papierze, zniknęłyby na zawsze. Dlatego właśnie tworzę kolejne w tej pracy.
O procesowaniu usłyszanych słów i związanych z nimi uczuciami. Nadal? Tak, nadal.
Koty. Co jeśli nas obserwują nas, chodzą za nami by sporządzać raport z naszych zachowań, nauki na błędach i tym podobnych by w naszym życiu panowała równowaga? To tylko idea i szalona wizja, chociaż…
Mieć kota w głowię. Mieć na czymś bzika, być nieprzewidywalnym. Szalonym. Posiadanie tysiąca
myśli, pomysłów. Można to porównać do głodnego kota, który ciągle wybrzydza podane jedzenie
przez co ciężko go zaspokoić by zyskać chwilę wytchnienia.
Praca ukazuje język codziennych, drobnych, niezauważalnych gestów. Osoby nam najbliższe bardzo często nieświadomie dokładają malutkie cegiełki do naszej rutyny, pomagają w codziennych czynnościach, służą dobrym słowem, zerwą kwiatka przy drodze. Naszym zadaniem jest by zatrzymać tę chwilę przy sobie
Jestem kaszubką. Lubię to mówić, jestem dumna z tego. Od dzieciństwa chłonę kulturę kaszubską. Tańczyłam, śpiewałam słuchałam, byłam. Fizycznie mnie tam nie ma, psychicznie będę zawsze.
