∧

VIII Pracownia Rysunku 

dr hab. Katarzyna Kujawska-Murphy prof. UAP
dr Filip Wierzbicki-Nowak, ad.

Rysunek rozumiemy jako krytyczny skrót myślowy. Dozwolona w 8. Pracowni Rysunku intermedialność wyrazu pozwala na artystyczne analizy sensu rysowania. W rysunkowej praktyce ważnym aspektem do rozważań jest ekologia.

Szerokie spektrum programu 8. Pracowni Rysunku: od rysunku studyjnego po reinterpretację rzeczywistości komunikujemy konteksty poprzez omawianie projektów, gromadzenie danych, analizy i debaty. Do rozważenia myśli: »Zdobyć obecność. Wyłom w czasie potocznym, przesiadka. Pył na podłodze jest pyłem na podłodze. Kiedy się przechodzi przez góry, są momenty, kiedy stajemy naprzeciwko terenu płaskiego.«
Przez rekonstrukcyjny akt ujawnienia, przełamując schematy, zauważamy, że istnieje znacznie więcej niż to, co można by założyć, że znajduje się pod powierzchnią obiektu czy zjawiska.

Studenckie prace video (wybrane)

Facebook pracowni

Kompozycja uproszczonych elementów martwej natury.
Oliwia Awuku, II rok, Wzornictwo, „Martwa natura z TV”, technika mieszana, format: 70 x 70 cm
Geometryczna kompozycja w układzie zamkniętym.
Olga Niesyta, II rok, Wzornictwo, „Światło, cień, dystans”, technika mieszana, 90 x 90 cm
Ukośna, czarna linia na białym tle nad dwoma fragmentami bryły.
Aleksandra Rybowska, II rok, Grafika Projektowa, „Moving image”, technika: grafika komputerowa, 70 x 50 cm
Gliniana płytka pokryta wytłoczonymi piktogramami.
Daniel Malinowski, I mgr, Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa, „Cywilizacja lepszej przyszłości”, technika mieszana, format glinianej płytki: 23 x 23 cm, stemple: 4 x 4 cm
Gliniana płytka pokryta wytłoczonymi piktogramami.
Daniel Malinowski, I mgr, Wydział Edukacji Artystycznej i Kuratorstwa, „Cywilizacja lepszej przyszłości”, technika mieszana, format glinianej płytki: 23 x 23 cm, stemple: 4 x 4 cm „Nie wiem jaka broń będzie użyta w trzeciej wojnie światowej, ale czwarta będzie na kije i kamienie”
– Albert Einstein
Stworzyłem własny język, własną kulturę i własną cywilizację, a moim obszarem badawczym jest myślenie abstrakcyjne – dzięki któremu stworzyliśmy to, co współcześnie jest uważane za ludzkie. Myślę, że jak zniszczymy świat, to prawdopodobnie ludzie przyszłości – o ile jacyś przetrwają – stworzą nową kulturę i nowy język. Projekt zachęca do zadumy nad naszym podejściem do świata.
Daniel Malinowski
5 gipsowych stempli.
Wojciech Drzewiecki, II rok, Wzornictwo „Rytm | Szum | Chaos”, technika: fotografia, format: 45 x 96 cm (tryptyk)
Dynamiczny układ geometrycznych brył, w centrum postać kobiety.
Oliwia Stefańska, II rok, Wzornictwo, „Martwa natura inspirowana teledyskiem Laurie Anderson »O Superman«”, technika: grafika komputerowa, format: 70 x 70 cm
Kolaż składający się z 6 abstrakcyjnych zdjęć.
Aniela Jankowska, II rok, Scenografia, „Dekonstrukcja, rekonstrukcja”, dyptyk. 100 x 70 cm, 70 x 70 cm, technika mieszana
Kolaż składający się z 4 zdjęć przedstawiających kraty. W centrum kompozycji, mały, owalny element przedstawiający kobietę z rysunkiem krat.
Aniela Jankowska, II rok, Scenografia, „Dekonstrukcja, rekonstrukcja”, dyptyk. 100 x 70 cm, 70 x 70 cm, technika mieszana
Dynamiczna kompozycja geometrycznych elementów martwej natury.
Julia Rudnik, I rok, Grafika Projektowa, „Martwa natura z siatką”, technika mieszana, format: 50 x 70 cm
Postać siedząca przodem obok postaci siedzącej bokiem w dynamicznym ujęciu.
Andrzej Komosa, I rok, Grafika Projektowa, „Dekonstrukcja”, technika mieszana, dyptyk, format: 140 x 150 cm, 80 x 110 cm
Postać leżąca na boku, na tle prostych linii.
Andrzej Komosa, I rok, Grafika Projektowa, „Dekonstrukcja”, technika mieszana, dyptyk, format: 140 x 150 cm, 80 x 110 cm
kład wielu postaci nachodzących na siebie lub przenikających się wzajemnie
Przemysław Kruszyna, III rok, Rzeźba, „Postać w ruchu”, akryl na papierze, 140 x 100 cm
Model postaci 3D stojącej na podeście na tle geometrycznych brył.
Maria Halamska, I rok, Grafika Projektowa, „Światło, cień, dystans”, format: 22 x 40 cm, technika: render 3D
Model postaci 3D stojącej na podeście na tle geometrycznych brył.
Oliwia Stefańska, II rok, Wzornictwo, „Od linii do figury w przestrzeni”, technika: grafika komputerowa, format: 70 x 70 cm
Ubrania dwóch stojących postaci na tle draperii.
Oliwia Stefańska, II rok, Wzornictwo, „Czas to kolor”, technika własna, format: A3 Na pozór jest to zwyczajna fotografia, ale gdy zaczynamy się zbliżać dostrzegamy coś więcej – kawałki przeszłości, fragmenty życia, echa miłości i straty. To ubrania mojej zmarłej babci i dziadka, niemalże dotykalna pamięć, której obecność jest wręcz namacalna.

Każda fotografia to niemal poezja, ukryta w fałdach materiału, w zagięciach rękawów, w zniszczonych mankietach. Sukienka babci, lekko wyblakła od słońca, wciąż nosi zapach jej ulubionych perfum. Marynarka dziadka, z lekko przetartymi łokciami, przypomina jego ciepłe objęcia i mocny uścisk dłoni. Te ubrania, tak bliskie ciału, są niemymi świadkami ich codziennego życia, ich radości, trosk i snów.
Śmierć zabrała ich ciała, lecz dusza Zosi i Wiesława przetrwała w tych kawałkach tkaniny. Kiedy patrzę na tę fotografię, czuję ich obecność, ich nieprzemijającą miłość i troskę. Ubrania, które niegdyś były częścią ich, teraz stały się mostem między przeszłością a teraźniejszością, między ich życiem a naszym dziedzictwem.

Fotografie te przypominają mi, że chociaż materialność jest nietrwała, to uczucia i wspomnienia, które nosimy w sobie, mogą trwać wiecznie. Babcia i dziadek odeszli, ale ich duch żyje w tych prostych, codziennych przedmiotach, które stały się symbolem nieprzemijającej miłości. To one pozwalają nam pamiętać, że mimo iż wewnętrzny stan człowieka znika wraz ze śmiercią, dzięki ubraniom i przedmiotom możemy zachować fragmenty ich życia, przekazując je kolejnym pokoleniom.

W tej fotografii jest coś więcej niż tylko obrazy – jest życie, które wciąż tli się w naszych sercach, wspomnienia, które wciąż żyją w tych ubraniach. To ciche przypomnienie o przemijalności i trwałości, o stracie i pamięci, o miłości, która nigdy nie umiera.

Oliwia Stefańska
Dynamiczny układ 6 elementów martwej natury
Aleksandra Staszewska, III rok, Wzornictwo, „Szkic z notatnika”, technika: tusz na papierze, format: A3
5 rur przecinających się pod kątem prostym, w centrum dwie żarówki.
Merve Sandıkçı, I mgr, Interior Design, „Deconstructivism”, technika: kolaż, format: 60 x 60 cm
Dynamiczny układ linii przecinających się pod różnymi kątami.
Agnieszka Bieniek, I mgr, Architektura Wnętrz, „Światło, cień, dystans”, technika: grafika komputerowa, cykl rysunków formatu: 50 x 30 cm
Dynamiczny układ linii przecinających się pod różnymi kątami.
Agnieszka Bieniek, I mgr, Architektura Wnętrz, „Światło, cień, dystans”, technika: grafika komputerowa, cykl rysunków formatu: 50 x 30 cm
Dynamiczny układ linii przecinających się pod różnymi kątami.
Agnieszka Bieniek, I mgr, Architektura Wnętrz, „Światło, cień, dystans”, technika: grafika komputerowa, cykl rysunków formatu: 50 x 30 cm
Dynamiczny układ linii przecinających się pod różnymi kątami.
Agnieszka Bieniek, I mgr, Architektura Wnętrz, „Światło, cień, dystans”, technika: grafika komputerowa, cykl rysunków formatu: 50 x 30 cm
Geometryczny, abstrakcyjny mural.
Maja Stachowiak, I rok, Grafika Projektowa „Stan wewnętrzny”, realizacja site-specific 200 x 300 cm
Dwa ażurowe elementy w centrum kompozycji, po prawej stronie prostokątna ramka.
Anna Szeląg, I rok, Architektura, „Martwa natura z siatką”, grafika komputerowa, format: 50 x 70 cm
Układ kompozycyjny dwóch elementów – górnego prostokątnego i dolnego – owalnego
Anna Szeląg, I rok, Architektura, „Dekonstrukcja”, technika własna, cykl prac formatu A3
Kompozycja z modelką w centrum rysunku, siedzącą na tle geometrycznych elementów.
Pola Mielczyńska, I rok, Architektura, I rok „Światło, cień, dystans”, format B2
Zdjęcie ulicy, zamiast budynków – abstrakcyjne formy.
Damian Książek, III rok, Fotografia, „Widok z mostu”, technika: kolaż, format: B2
Abstrakcyjny układ geometrycznych elementów.
Diana Hashenko, I rok, Malarstwo „Od linii do figury w przestrzeni”, technika: marker na kartonie, format: 70 x 100 cm
Rysunek cienia modelki siedzącej i czytającej książkę na tle telewizora.
Julia Nowak, II rok, Wzornictwo, „TV Screen”, technika mieszana, format B2
Poziomy układ zwielokrotnionych postaci w tańcu.
Katsiaryna Patsouskaya, I rok mgr, Grafika Warsztatowa, „Widok z mostu”, technika własna, 28 x 100 cm  „Muzyka tworzy dla ludzi most, po którym można przejść od myślenia do Obecności…” Fraza niemieckiego pisarza Eckharta Tollena stała się początkiem rozważań na temat „Widoku z mostu.” Temat obecności i nieobecności często pojawia się ostatnio w sztuce i jest dla mnie obecnie katalizatorem odkrywania samej siebie. Muzyka jest postrzegana jako droga. Delikatnie i łagodnie towarzyszy każdemu z nas w życiu. Słuchanie muzyki rodzi we mnie nowe fantazje i emocje. Ale to iluzje, które sobie wymyślam. Prawdziwe przekazywanie muzyki (podobnie jak innych bodźców) jest możliwe tylko poprzez ciało. Przecież ciało nie kłamie. To ten moment, kiedy głowa przestaje rysować ilustracje i nowe fabuły, ale uczucia wychodzą poprzez ruch. Pozwalając być obecnym w czasie rzeczywistym, pokazując swoje unikalne emocje, kontrolowane tylko dźwiękiem. Czy może to oznaczać, że muzyka tworzy most, po którym można dotrzeć do prawdziwego siebie?
Katsiaryna Patsouskaya
Rysunek serca na tle cyfr 0 i 1.
Helena Król, I rok, Grafika Projektowa, „Dom”, fragment książki artystycznej, format: A5
Rysunek gwiazd na tle cyfr 0 i 1.
Helena Król, I rok, Grafika Projektowa, „Dom”, fragment książki artystycznej, format: A5
W lewym, dolnym rogu, tekst wiersza.
Helena Król, I rok, Grafika Projektowa, „Dom”, fragment książki artystycznej, format: A5
Martwa natura składająca się z 3 brył geometrycznych przecinających się pod kątem prostym.
Olga Niesyta, II rok, Wzornictwo, „Martwa natura”, technika: grafika komputerowa, format: 90 x 67 cm
Dwie uproszczone postaci w centrum, po bokach dwie bryły geometryczne przedstawiające znane zabytki.
Dominika Sołtysiak, II rok, Wzornictwo, „Stan wewnętrzny” technika: kolaż, format: 40 x 70 cmPraca inspirowana twórczością artysty John’a Baldessariego.

1. Gdańsk – Kopenhaga
Postrzeganie przestrzeni poprzez wywołane emocje wewnętrzne towarzyszące podczas podróży. Daleko czy blisko, razem czy osobno, dwa inne światy powiązane ze sobą niewidzialnym dla wszystkich uczuciem i przeżytymi tam wydarzeniami wraz z drugą osobą.

2. Podróż do innego człowieka
Miasto tworzą ludzie. Prawdziwa podróż zaczyna się wtedy, kiedy możemy nawiązać relacje z osobami posiadającymi odmienne historie, pochodzącymi z innych środowisk. Takie wspomnienia zostają na dłużej ze względu na wyzwalane w nas prawdziwe emocje.
Dominika Sołtysiak
Budynek z wielokrotnym powtórzeniem tego samego okna.
Jan Wójcicki, III rok, Fotografia, „Jedność praska”, trzy fotomontaże formatu 45x32cm Podmiana niepowtarzalnych elementów na jeden wzorcowy i zmiana wyjątkowości wynikającej z indywidualności na rzecz nienaturalności tego gestu.
Jan Wójcicki
Budynek z wielokrotnym powtórzeniem tego samego balkonu.
Jan Wójcicki, III rok, Fotografia, „Jedność praska”, trzy fotomontaże formatu 45x32cm
Poziomy układ dwóch postaci po lewej stronie i dwóch cieni po prawej stronie.
Kseniya Dubiashchuk, I mgr rok, Scenografia, „Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem”, technika: kolaż, format: 28 x 70 cmW jednej z relacji Oliver Sachs opisuje przypadek pacjenta, który cierpiał na agnozję wzrokową i nie był w stanie prawidłowo rozpoznawać obiektów. Podczas sesji doradczej pacjent ten przypadkowo wziął swoją żonę za kapelusz, wykazując bardzo nietypowe objawy swojej choroby. „Pacjent z agnozją”… Pacjent nie potrafił odróżnić swojej żony od kapelusza i często popełniał dziwne błędy w życiu codziennym z powodu swojego zaburzenia.
Rzeźba przedstawiająca Atlas – pierwszy kręg szyjny kręgosłupa.
Julia Rudnik, I rok, Grafika Projektowa, „Widok z mostu”, technika: rzeźba w glinie, format: 40 x 26 x 9 cm Most łączy dwie strony, a widok z niego odbywa się z góry – tak samo jak kręgosłup jest naszą podporą, na szczycie którego osadzona jest głowa i oczy, którymi widzimy. Również nie bez powodu jeden z najważniejszych kręgów – C1 jest nazywany Atlasem, nawiązując do mitologicznego tytana podtrzymującego sklepienie na swych barkach.
Julia Rudnik

Wydziały UAP

Deklaracja dostępności