∧
II Interdyscyplinarna Pracownia Rysunku
dr hab. Anna Tyczyńska prof. UAP
lab. Oliwia Szepietowska
II Interdyscyplinarna Pracownia Rysunku jest pracownią rysunkową otwartą również na działania wychodzące poza obręb rysunku i posługiwanie się innymi mediami. Program pracowni prowadzony jest dwutorowo – realizowany jest program podstawowy, odnoszący się do układów aranżowanych w pracowni oraz program zaawansowany skierowany do studentów lat starszych polegający na samodzielnej pracy nad projektami konsultowanymi podczas zajęć.
W roku akademickim 2020-2021 program koncentrował się na procesie powstawania obiektu/dzieła sztuki: od patrzenia i dostrzegania, poprzez analizę, szkice, notatki i pracę nad formą.
W pierwszym semestrze studenci przyglądali się miejscu swojego zamieszkania oraz swojej najbliższej przestrzeni i prowadzili badania oraz notatniki badawcze, których efektem były realizacje artystyczne oraz tzw. Książka Researchu. Drugi semestr odnosił się do słynnej książki Jolanty Brach-Czainy: „Szczeliny istnienia” oraz przywoływał pojęcie „krzątaniny” i rytuałów codzienności.
Zuzanna Baumgart / I rok lic. /
Obcowanie z naturą / cykl 12 prac / kolaże
Krzątanina jest dla mnie oderwaniem od codziennej rutyny dnia. Jest czynnością powtarzającą się, zapominam wtedy o wszystkim… dla mnie jest to także obcowanie z natura; spacerowanie po lesie, i zagłębianie się w jego historię.
Laura Czerwiński / II rok lic. / Edukacja Artystyczna NATURA / plakaty
”Natura” jest krótką poezją reflektującą nad losem zwierząt karmowych o prostej, naiwnej wręcz formie, tak jak proste i naiwne jest czasami nasze myślenie o łańcuchu pokarmowym. Tłem na wiersza są plakaty namalowane przez omawiane w pracy węże, rozcierające farbę pod folią swoimi ciałami w momencie konsumpcji jedzenia.
Xueqing Deng / II rok lic. / Design Krajobrazu Haunted house / comic book
The inspiration of the story comes from a haunted house investigated by the author. There are many legends about this haunted house. I use this legend to trigger a small story, relation between a little girl and a ghost, which can be regarded as an adventure of a haunted house.
Amanda Drożdż / III rok lic. / Malarstwo
ULICA wideo (2 min 15sek)
ULICA to obraz ulicy, na której mieszkam. Wszystko tu zarośnięte i opustoszałe, otoczone topolami. Pewnego dnia gałąź jednej z nich spadła krusząc ledwo postawione fundamenty. Z pola słychać autostradę. Tato mówi, że te szumy przypominają mu odgłosy morza.
Patrycja Grabska / II rok lic. / Edukacja Artystyczna Bulldogs every day Plakaty / A3, B2
Seria plakatów prezentująca główny motyw mojego życia – moją codzienność i gromadkę moich czworonogich przyjaciół.
Sandra Grzebielucha / II rok II stopień / Edukacja Artystyczna Utoną w pyle swoich snów / instalacja
Zbiór obiektów (zastawiony stół, nakryty białym obrusem, stojące wokół niego krzesła, na których postawione są gablotki z kłębkami kurzu wewnątrz) zaprasza widza do obserwacji sytuacji, którą dobrze zna ze swojego życia. Przyjęcie, w tym przypadku garden party, na którym zazwyczaj spotykają się bliscy sobie ludzie, aby spędzić czas w niezobowiązującej atmosferze. Tymczasem zamiast gości, miejsca zajął kurz, otaczając stół pełen jedzenia.
Wg nauczania Kościoła my – ludzie jesteśmy prochem lub też pyłem, którym pozostajemy przez cały czas naszego ziemskiego istnienia. Jakkolwiek metafizyczna wydawałaby nam się to metafora, może nieść ona ze sobą pewną prawdę. Pył, a właściwie kurz, który otacza n w przestrzeni, w której przebywamy, zawiera w znacznej części fragmenty nas samych: włosy, paznokcie, cząstki naskórka. Przed laty np. darowany pukiel stanowił pamiątkę po osobie, która była daleko lub odeszła na zawsze, a włosy stanowiły ślad jej obecności. W takim razie kurz, zebrany głównie zza lub spod łóżek, pełny rozmaitych biologicznych „pamiątek” również przywołuje towarzystwo tych, do których one należały.
Przedstawiona sytuacja jest wypadkową tego, jak wyglądały nasze relacje podczas długiego czasu pozostawania w izolacji i dystansie od ludzi, którzy wcześniej byli nam bliscy. Z czym pozostaliśmy, kiedy powoli wracamy do stylu życia, jaki prowadziliśmy przed pandemią? Czy wirtualny kontakt, zapośredniczony, wystarczył by utrzymać zdrowe relacje? A może obecnie, spragnieni bliskości, nie mamy już do kogo się zwrócić, a to co nam pozostało to ślady w pamięci (naszej lub telefonu czy komputera)?
Oczywiście, biologiczne cząstki zaproszonych na przyjęcie osób nie pokroją kurczaka, nie ugryzą jabłka, ani nie zatopią widelczyka w cieście. Nie zdecydują też czy i o czym porozmawiamy, nie roześmieją się. Jednak pewnych sytuacji, tak jak niektórych znajomości, dotyczą procesy, nad którymi nie mamy kontroli. I choćbyśmy uprasowali najbardziej odświętny obrus, a na nim ułożyli potrawy najlepsze jakie tylko potrafimy przygotować, czasem, pomimo najszczerszych chęci, pozostaną one nietknięte. A kurz, jeżeli wiatr zawieje mocniej, wydostanie się spod kloszy i po prostu odleci, niemożliwy do zatrzymania.
Aleksandra Gurazda / I rok lic. / Projektowanie Mebla
Fragment obiekty /2x50x50, 20×20, 30×30
“Właściwie co to znaczy: otworzyć się? Czy chodzi o fałdy płaszcza, o muszlę małża, rozwartą czeluść, czy o naszą postawę wobec świata- stan otwarcia oznacza dopuszczenie wszelkich możliwości. Nie wiadomo, co może się zdarzyć ale nie obawiamy się wszelkich możliwości. Nie wiadomo co może się zdarzyć, ale nie obawiamy się temu sprostać. Otwarcie jest czystą potencjalnością. Przejawem zgody na różnorodność świata.”
Powiedzmy, że ja daję Ci ołówek, flamaster, być może Twoje nowe narzędzie do wyrażania tego co czujesz. Skrobiesz, rysujesz, zataczasz koła na kartce, zastanawiasz się czy faktycznie to, jest tym czego od Ciebie oczekują. Zamazujesz, rysujesz koło za kołem, kwadrat, pieska, kotka, pomarańczę przedmioty, które już znamy i uważamy za słuszne pozornie ładne, przyjemne, radosne. Tak zrobiłam wówczas ja, myśląc o temacie pracy; krzątam się, myślę, robię dwa, trzy, całe kółko wokół przestrzeni w której mieszkam. Nie myślę o procesie cały ten czas, raz moje myśli idą w stronę codziennych zmartwień, innym razem powracam do poprzedniego stanu zamartwiania się, rozpływałam się w drobiazgach.
Maja Kaczmarzyk / II rok lic. / Fotografia Intermedialna Przeszłość – Przyszłość? linoryty / 297×210 mm
Pochodzę z miasta, na którym bardzo silnie odcisnęło się piętno czasu i poszczególnych wydarzeń z historii. Za pomocą długiego procesu przygotowuję grafiki, których zadaniem jest uwidaczniać nieustające trwanie miasta.
Mieszkam tu już 6 rok. Epicentrum zdarzeń. Kawałek mojego świata.
Relacje fotografie, projekcja na tkaninie
Przyglądanie się okolicy, jej historii, architekturze, mieszkańcom, mieszkaniom — poznanie nowego otoczenia. Praca składa się z fotografii wykonanych na zamieszkiwanej przeze mnie ulicy. Głęboko zakorzeniona firanka, jako bariera, pozwalająca nam widzieć co jest na zewnątrz, lecz innym niepozwalająca zajrzeć do środka, szczególnie zwróciła moją uwagę. Fotografie, będące obiektem mojej ciekawości, zostały wyświetlone w formie projekcji na transparentnej firance, tworząc cyfrowy wzór na tkaninie.
matejki 45/7 pocztówka 10×15 cm / książka projektu, PDF, 20×20 cm
Projekt pracy obejmował wykonanie wizualizacji pocztówek, wydrukowaniu ich i późniejszym
rozesłaniu pod adresy takie same jak mój, a więc matejki 45/7.
Pocztówka pełniła rolę ankiety, mieszkańcy adresów mogli wyrazić w niej swoją opinię o swoim miejscu zamieszkania, tym samym wchodząc ze mną w dialog o matejki 45/7 w ogóle. Po wypełnieniu ankiety pocztówkę należało odesłać do mnie, po prostu wrzucić ją do skrzynki – znaczek miała naklejony.
Koniec końców ze stu pocztówek nie dostałem żadnej konkretnej
odpowiedzi – zero.
Me living my best 2021 life wideo
Praca jest satyrycznym komentarzem do roku 2021, ucieczką w bezpieczną przestrzeń gry komputerowej z dzieciństwa oraz próbą realizacji życia, które odebrała mi pandemia.
Klaudia Kowalska / II rok lic. / Design Krajobrazu
CODZIENNOŚĆ film, audio, tekst / kadry z filmu
Wstajesz, ósma rano, któryś dzień z kolei, niby taki sam jak inne. Jednak to dzień w twoim osobistym Ja. Życie składa się z malutkich osobistych rytuałów. Takich tylko twoich własnych. Tylko ja i ja w tym świecie, z którym musimy się oswoić. Przyniósł on wiele zła, także mi, ale pozwolił dostrzec ich wartość. Zrozumieć ją. Może codzienność jest wynikiem czynności i jej ducha, tym co wówczas przeżywamy, a nie samą czynnością. Dobrze jest żyć ze sobą i czerpać z tego przyjemność. Najlepszym człowiekiem dla siebie, jesteś Ty sam.
Gosia Maik / I rok mgr / Wzornictwo
MEDYTACJA AKTYWNA. Zapis transformacji stanu akryl na płótnie / 30×30 cm
Najpierw pojawia się emocja. Jedna – silna, intensywna, paląca. Wywołana jednym słowem, zdarzeniem, obrazem. Albo mieszanka emocji i myśli. Chaos w głowie, zbyt dużo wątków, przepełnienie. Już nie wiadomo co najpierw, co ważniejsze, co nieistotne. Trzeba to wszystko jakoś ogarnąć. Czas posprzątać. Zajęcie dłoni i reszty fizycznej powłoki pozwala na przełączenie w tryb obserwatora. Uświadamiam sobie po raz kolejny, że nie jestem tym co myślę. Staję obok swoich myśli, słucham ich, analizuję, spoglądam na nie z innej perspektywy. Już nie wydają się takie niepoukładane i galopujące bez kontroli. Wychodzę ze swojej głowy i wracam do siebie. Jak zawsze, równowaga przychodzi wraz z oczyszczeniem.”
Kamil Mysłowski / I rok II stopnia / Projektowanie Ubioru
Niestabilność obiekty
Abstrakcyjne formy wykonane z fiszbin i drutów.
KRZĄTANINA animacja 3 min 33sec.
Animacja inspirowana fragmentem książki „szczeliny istnienia” J. Brach-Czainy. Ilustruje moją codzienność i mnie zapętloną w krzątactwie.
Rokita film animowany / 1’55’’
Projekt „Rokita” to animacja poklatkowa, która powstała w ramach zajęć w II Interdyscyplinarnej Pracowni Rysunku. Inspiracją do jego powstania stał się diabeł Rokita, który jest bohaterem legendy powiązanej z moją rodzimą miejscowością Rokietnicą. Znalezione podania opowiadające o diable pozwoliły stworzyć kukiełkę, z posturą człowieka lecz głowa przypominającą guźca. Ma ona około 30 cm i została stworzona w głównej mierze z plasteliny. Stała się ona bohaterem mojego filmu,
w którym jako psotny diabeł sieje chaos i niszczy to co dla mnie ważne – książki. Animacja jest
w pewien sposób podsumowaniem poszukiwań pogłębiających wiedzę o mojej miejscowości.
KRZĄTANINA gif
https://drive.google.com/file/d/1Pc-JsPzAny017L1knBMv3P1Ykc_qckyd/view?usp=sharing
Krzątanina, w moim przypadku opowiada historię zlewu. W animacji przeplatają się przedmioty, aranżowane w dowolny sposób. Bałagan i porządek tworzą tu spójna całość, pewnego rodzaju perpetuum mobile.
Magdalena Polakowska / 1 rok II stopnia / Edukacja Artystyczna
KOŁO FORTUNY obiekt
Koło Fortuny jest pracą ironiczną zwracającą uwagę na schemat wykonywania przez nas czynności każdego dnia. Przez powtarzanie ich w odpowiedniej kolejności przeżywamy ciągle ten sam dzień, co zostało uwydatnione przez pandemię i spędzanie czasu w domach.
Mój projekt KOŁO FORTUNY zakłada dodanie elementu losowości do codziennych czynności. Projekt opiera się na popularnym teleturnieju, zamiast pola BANKRUT jest KRYZYS, ponieważ to kryzys (w moim wypadku twórczy) towarzyszy nam każdego dnia. Codziennie należy zakręcić kołem i wykonać wszystkie czynności w losowej kolejności!
Zapiski / Wideo, książka
https://issuu.com/home/published/hermanowa
Zapiski są wynikiem zagłębienia się w historię wsi Hermanowa. Zawierają zbiór legend, starych fotografii – od mieszkańców i informacji od początku jej istnienia. Słowne przedstawienie historii wzbogacone jest o graficzną interpretację, a także wideo.
Fit Poradnik w czasie pandemii książka
Poradnik, w którym znajdują się ćwiczenia i porady jak zachować dobrą formę w czasie pandemii oraz jak odprężyć ciało i umysł w tym trudnym czasie.
Translokacja instalacja
60 x 95 cm, papier, drut
Kiedy byłam mała nie znosiłam herbaty. Za każdym razem, gdy podawano mi ją, chciałam się jej usilnie pozbyć. Moimi ofiarami zostały domowe kwiaty. Ja je podlewałam, a one stopniowo coraz bardziej usychały. Mama znosiła je wówczas na parter i zostawiała przy schodach. Babcia (mieszkająca na dole) postawiła sobie za zadanie, uratowanie ich za wszelką cenę. Zabierała więc porzucone rośliny ze schodów. Pielęgnowała je długimi latami. Kwitły, rozwijały się. Odżywały. Do czasu aż babcia zmarła. I znów wylądowały u góry. Z tym, że teraz już lubię herbatę.
Praca poświęcona jest procesowi rekonwalescencji – tak jak moja babcia troszczyła się o kwiaty, które prężnie rosły, tak i na mnie wpływ ma przemieszczenie. W zależności od miejsca, w którym jestem, stopień wyciszenia i uspokojenia jest zróżnicowany. Postanawiałam połączyć ze sobą każdą roślinkę, którą do niedawna opiekowała się moja babcia.
OD NOWA film 3 min 11 sec
“Od nowa” to film związany z krzątaniną, naszą codziennością. Inspirując się tekstem
Jolanty Brach-Czainy pokazałam, że krzątactwo to obecność poprzez ponawianie. Dni upływają bardzo szybko, zazwyczaj są do siebie bardzo podobne. Czasami zdarzają się dni różniące się od tych
zwykłych np. podróż w inne miejsce. Jednak jest to tylko kropla w morzu zwykłej codzienności.
Jak sobie czasem siądę to aż się rozpływam wideo-tondo czarno białe, 4’20’
Tło egzystencjalnych zdarzeń Kolaż, Fotomontaż, 70×50 cm
Głosowisko film wideo
https://drive.google.com/file/d/1s3aOYEwqFmiEmkM1Dc0yvNiLAhIWdzlH/view?usp=sharing
Film związany jest z codziennością której nie widać na pierwszy rzut oka. Odnosi się do potrzeby akceptacji, która jest niezaspokojona przez najbliższe nawet nam osoby. Bardzo często to one wymagają od nas określonych zachowań, które kłócą się z naszą osobowością. Sprawia to, że powoli zaczynamy zanikać, nasza osobowość przestaje istnieć. A w nas zostaje tylko zlepek kłócących
i krzyczących wymagań.