Punktem wyjścia w naszej pracowni jest analiza studium z natury, która ma pomagać świadomemu konstruowaniu autonomicznej wypowiedzi artystycznej.
Konsekwencje decyzji o tworzeniu w oparciu o obserwację natury są zbliżone do następstw każdej decyzji dotyczącej metodycznej pracy twórczej. Chodzi o takie aspekty jak uwspólnianie pojęć, celowość używanych środków i świadomość ich zastosowania. Jednocześnie odwołujemy się tym samym w oczywisty sposób do bogatej wielowiekowej tradycji rzeźby europejskiej.
Jednym z ważniejszych aktów poznania są relacje przestrzenne, doznania przed-pojęciowe. Są one archetypem poznania i są niezbędne dla prawidłowego rozwoju. Rzeźbienie więc aktu czy portretu i tak zwane odtwarzanie rzeczywistości, nie jest wyrazem skostnienia formalnego, lecz umysłowym procesem znajdowania relacji przestrzennych, to swoiste strojenie instrumentu poznania, opowiadaniem nie tyle o modelu, ile o relacjach, jakie udaje się odszukać.Odtwarzanie wierne natury może być celem oczywiście samym w sobie, zależnym od obszaru poszukiwań twórczych, jaki zostaje wyznaczony, ponieważ nauczanie tworzenia sztuki jest niemożliwe.