I Pracownia Rysunku 

---

MARIA KASPER / WEAiK – Przebarwienia + MACIEJ KARKOSZKA / WEAiK – Powiększenie + DIANA PAWLACZYK / WEAiK – Układanka (modelka)

JULIA MIELOCH / WEAiK – Układanka + Kolaż (modelka)

WERONIKA CZYŻ / WAWiS – Zapis + MALWINA DOMŻALSKA / WAWiS – Zapis + OLIWIA BAKSALARY / WAWiS – Zapis (modelka)

OLIWIA REJMENT / WAWiS – Szablon + JULIA FEIKISZ / WGPiKW –  Modelka w 303

SONIA SULŻYK / WAiW – Zapis (modelka)

MACIEJ KARKOSZKA, DIANA PAWLACZYK, MARIA KASPER, MAJA JANKOWIAK / WEAiK – Skok na głęboką wodę (film)

KAROLINA PACZEWSKA / WEAiK – Modelka w 303

Technika: rysunki na kalce i papierze, wymiary: 70×50 cm, 100×70 cm. Rysunki modelki w ujęciu całej sylwetki i portretowym oraz gipsowej rzeźby postaci stanowiącej element układu, wykorzystanie efektu przejrzystości kalki, przenikania się poszczególnych rysunków.

LIWIA KLUPŚ / WEAiK – Siedlisko

Animacja poklatkowa, cyfrowa, 30s.

           “Ty utkałeś mnie w łonie mojej matki” – Psalm 139:13

Dziewięciomiesięczny dom utkany z miłości dwojga ludzi to siedlisko, z którego trudno wyrwać się na zimny i obcy świat… Ten krótki filmik narysowałam, sama będąc w ciąży i zazdroszcząc istotce w moim łonie tak przytulnego miejsca do rozwoju!

KATARZYNA KWIATKOWSKA / WEAiK – Pamięć społeczna

    Technika: malarstwo akrylowe na płótnie, wymiary: 20×20 cm.

Zbiór pięciu prac malarskich mówiących o statystykach feministycznych. Kompozycje składają się z kontrastujących kolorystycznie prostych kształtów, kwadratów i prostokątów.

KAROLINA KOTERWAS / WGiKW – Pamięć społeczna

Technika: odręczne pismo na plexi, pudełko z pianki modelarskiej, wymiary:
20x20x15 cm. Pamięć społeczna to zespół wyobrażeń o przeszłości grupy, różne sposoby upamiętniania, przekazywanie wartości, a co najważniejsze to słowa, które łączą i zapewniają nam wspólne istnienie w czasie. Realizacja skupia się na słowach, różnych skojarzeniach, na tym co odgrywa ważną rolę w tworzeniu zbiorowej tożsamości. Pracę tworzą kolejne warstwy nakładające się na siebie. Im bardziej oddalone, tym mniej czytelne, tak jak nasza przeszłość, która zaciera się z czasem. Forma zmusza do patrzenia z odpowiedniej perspektywy w celu odczytania konkretnych słów.

WIKTORIA KORNELUK / WEAiK – Dyplom licencjacki: Wędrówka Głupca

W pracy dyplomowej poruszam temat trudów życia i negatywnych ludzkich doświadczeń w kontekście symboliki Arkan Wielkich tarota. Praca składa się z 11 obiektów, z których każdy nawiązuje do konkretnej, wybranej przeze mnie karty. Do ich stworzenia wykorzystałam różne media i techniki, m.in. fotografię, haft, instalację. Poprzez te realizacje poruszam tematy, które mogą dotyczyć każdego człowieka, takie jak: problemy psychiczne, przemocowe związki, uzależnienia i szeroko pojętą niesprawiedliwość. 

KAROLINA PACZEWSKA / WEAiK – Pamięć społeczna

Technika: akryl na teczkach, wymiary teczki: A4.

Praca nawiązuje do Akcji „Hiacynt”, która została przeprowadzona w latach 1985-87 w PRL przez Milicję Obywatelską. Polegała ona na zbieraniu materiałów o homoseksualnych mężczyznach i ich środowisku, które gromadzone były w różowych teczkach. Skutkami takich działań były kontrola, szantaże, prześladowania, które w konsekwencji przyczyniły się do masowej migracji mężczyzn, których nazwiska znalazły się w aktach.

W ramach tematu postanowiłam poeksperymentować na białych teczkach formatu A4 różnymi narzędziami i różowym akrylem. Każda z teczek, których jest ok. 50 została potraktowana w inny sposób i każda z nich inaczej wygląda. Połączone za pomocą różowego sznurka, tworzą obiekt w kształcie koła, katalog bez początku i końca, każdą z teczek można dokładnie oglądać.

KAROLINA KOTERWAS / WGiKW – Pustostan

Technika: kolaż, szycie japońskie, wymiary: 21x15x0,5 cm.

Pustostany to zbiór przedmiotów wyrwanych z kontekstu i pozbawionych wartości sentymentalnej. Rzeczy, które kiedyś dla kogoś były ważne, przypominały o miłym wydarzeniu z życia, o ciekawym spotkaniu, stanowiły łącznik z przeszłością, pozbawione swoich historii, stają się jedynie niepotrzebnym obiektem, fragmentem, urywkiem, śmieciem. Przedmioty z codziennego życia, pozbawione swojego właściciela, kontekstu, w jakim kiedyś istniały, są dla innych rzeczą bez znaczenia. Porzucone funkcjonują jako pole do snucia domysłów i składnia własnych wersji historii z poszlak i niekompletnych elementów.

JOANNA KEMPSKA / WGiKW – Siedlisko

Technika: książka artystyczna, wymiary: ok 10×8 cm.

Sieć oplatająca pamiątki, ulubione książki, zdjęcia, miejsca. W subtelny sposób zszyte ze sobą, splecione są węzłem wskazującym centrum nas samych. Siedlisko to miejsce występowania danego gatunku, ale dla mnie również zbiór miejsc i rzeczy związanych z daną osobą.

DANUTA KOBYLACKA / WGiKW – Pamięć społeczna

Technika: druk cyfrowy, cienkopisy + program Photoshop.

Każdy z nas kształtuje obraz rzeczywistości na podstawie kart, które otrzymaliśmy. Wspomnienia danej społeczności zależą więc od kontekstu, co więcej wyobrażenia o przeszłości zmieniają się z upływem czasu. Jednym z przykładów jak różne grupy pamiętają dane wydarzenie jest historia dopłynięcia Kolumba do Ameryki. Wykonałam dwa kolory talii: monety (2-10), ukazują perspektywę Europejczyków, którzy uznają “odkrycie” za pozytywne, symboliczne  wydarzenie, Krzysztofa Kolumba wciąż postrzegamy jako wybitnego żeglarza, który przyczynił się do rozwoju cywilizacji. Natomiast karty oznaczone grotem włóczni (2-10) ukazują zupełnie inną perspektywę, negatywne skutki dla mieszkańców tych ziem jakie przyniosło przybycie Europejczyków do “Nowego Świata”.

JOANNA KEMPSKA, MARIA LIPOWIECKA / WGiKW – Pamięć społeczna

DANUTA KOBYLACKA / WGiKW – Siedlisko

Technika: malarstwo akrylowe na kamieniach, wymiary: największy kamień 22x26x8cm, najmniejszy 8x5x4,5cm.

Praca swoją stylistyką nawiązuje do prehistorycznego malarstwa jaskiniowego. Pierwsi artyści na skalnych ścianach przedstawiali przede wszystkim zwierzęta, których zachowania stadne i cechy zostały wyjątkowo dobrze zaobserwowane. Pojawiają się także wizerunki polowań na zwierzęta. Na podstawie tego motywu, postanowiłam ukazać nasz obecny stosunek do zwierząt (przede wszystkim hodowlanych) i utrwalić je również na materiale skalnym różnych wielkości.

WIKTORIA KAMIŃSKA / WGiKW – Ziemistość

16 obrazów o wymiarach: 30×30 cm, wykonanych techniką mieszaną na płótnie, łączącą farbę, plastik i ziemię, przedstawiają naszą relację z naturą. Ziemia nadaje pracy naturalny wygląd, przypominając o naszym połączeniu z planetą. Plastik symbolizuje problemy ekologiczne i pokazuje kontrast między naturą a działalnością człowieka. Farba w kolorach brązu i zieleni łączy wszystkie elementy, tworząc harmonijną całość, która ukazuje złożoność relacji między ludźmi a ziemią.

J.OSIKA / WR – Siedlisko

Technika: technika własna, wymiary: od 6 cm do 14 cm.

Praca dedykowana jest nietoperzom, które nie poddają się w walce o przetrwanie w świecie człowieka. Przez problemy ze znalezieniem schronienia na czas zimy oraz na czas odpoczynku, nietoperze wykorzystują przeróżne miejsca, części budynków, strychy, najdrobniejsze szczeliny domów. W realizowanej pracy zestawiam papierowe nietoperze (każdy jest inny) z naturalnymi miejscami, w których występują, wtapiają się w otoczenie. Podkreślam ich znaczenie i potrzebę ochrony.

MARIKA OPAS / WGiKW – Siedlisko

29 prac graficznych prezentujących SIEDLISKO w sposób osobisty i symboliczny. To próba znalezienia i zobrazowania idealnej dla człowieka przestrzeni do życia. Grafiki podejmują temat własnego terytorium, obszaru, w którym czujemy się bezpiecznie. Wspomniane siedlisko, ma stanowić dla nas przestrzeń osobistą, a prezentowane prace pokazują jak odmienne może być jego postrzeganie.

AGNIESZKA SAWUŁA /  WEAiK – Dyplom: Pustka jako pełnia

KAROLINA CHEŁMINIAK / WAWiS – Siedlisko

DOMINIKA SZAL / WEAiK – Dyplom: Obok siebie, ale nigdy razem – literacka mapa osobista śladami Kazimiery Alberti

Praca dyplomowa jest zbiorem obiektów, które stanowią zapis z odbytych przeze mnie podróży na Podhale. Wspólnie tworzą moją mapę osobistą. Powstała ona dzięki zainspirowaniu się historią poetki z dwudziestolecia międzywojennego, również związaną z regionem Podtatrza. Kazimiera Alberti, przez swoje życie i twórczość, towarzyszyła mi w poszukiwaniu ścieżek budujących mapę opartą na łączącej nas podobnej wrażliwości, szczerości i emocjonalności. Prezentowane kadry, a także fragmenty tekstów pisarki oraz własnych, są śladami, które zapraszają do wspólnego eksplorowania relacji, zbudowanej między nami właśnie na tym obszarze.

BARBARA BORYSEWICZ / WGiKW – Pamięć społeczna,

Technika: grafika cyfrowa, pliki cyfrowe oraz wydruki kodów QR.

Praca odwołuje się do zagadnień pamięci i dostępu do niej przez pryzmat nowoczesnych technologii. W obecnych czasach powierzamy wszystkie nasze dane komputerom, dyskom czy pamięci w tzw. „chmurze”. Książki, obrazy, zdjęcia są digitalizowane i umieszczane na różnych platformach, w nadziei, że jest to trwalszy sposób niż archiwa, biblioteki czy inne sposoby przechowyania ich. Nasza materialna kultura staje się nagle niematerialna, spisana z ciągów zer i jedynek. Odczytanie naszej historii zapisanej w taki sposów wymaga odpowiednich narzędzi, a ich brak skutkuje zupełnym wykluczeniem z niej. Fizycznymi obiektami mojej pracy są kody QR, odwołujące odbiorcę do dysku, na którym znajdują się prace cyfrowe. Każda z nich w jakiś sposób została dotknięta błędem programu, który całkowicie zmienił ich pierwotny wygląd. Niektóre kody odnoszą nas do komunikatów błędów, a jeszcze inne prowadzą do strony, która nie istnieje.

MARIA LIPOWIECKA / WGiKW – Pustostan

Pustostan – Ciałka do pożyczenia, szycie i ceramika.

Każdy z nas przybiera maski czy tego chce, czy nie. Czasem przypadkiem, a czasem z konieczności, by wpisać się w wyznaczone nam standardy. A wszystko zaczęło się od zabawy w przebieranie lalek.

IDA PIOTROWSKA / WGiKW – Pamięć społeczna

Technika: ołówek, cienkopis, długopis na kalce i papierze, wymiary: 5×10 cm, 10x16cm. Do Pamięci społecznej podeszłam w sposób jednostkowy, wykorzystałam stare zdjęcia z albumów rodzinnych przedstawiające ludzi i sceny, o których nie ma kto już opowiedzieć. Aby zobrazować proces zapominania, stworzyłam kopie pięciu wybranych zdjęć. Pierwsza kopia jest jak najwerniejszym odwzorowaniem sceny, druga jest kopią kopii. Następne kopie wykonane są z pamięci, w coraz dłuższych odstępach czasowych. Zilustrowany przez to zostaje proces, nie tylko tego jak pamiętamy dane sceny i doświadczenia, ale też jak pamięć zniekształca, a czasem i wzbogaca stare wspomnienia.

GABRIELA DYCZKOWSKA / WEAiK – Dyplom licencjacki: RODowód. Współzależność fizycznej przestrzeni Rodzinnych Ogródków Działkowych z duchową sferą życia człowieka

Praca dyplomowa składa się z podświetlonej szklarni wielkości człowieka, która w miejscu tradycyjnych okien posiada witraże składające się z wydrukowanych zdjęć autorskich, wykonanych przez moją babcię i fotografii z Narodowego Archiwum Cyfrowego. Szklarnia-kaplica ma za zadanie stworzyć przestrzeń medytacyjną, która pozwoli na refleksję nad cyklicznością i przejściowością życia. Projekt ten stanowi połączenie natury i kultury oraz motywuje do odkrywania głębszych znaczeń istnienia rodzinnych ogródków działkowych w Polsce.

JULIA OLSZEWSKA / WGiKW Pustostan

Technika: druk cyfrowy.

W pracy pokazuję i opisuję dom mojej prababci. Porównuję czasy, gdy dom tętnił życiem z jego aktualnym stanem. Dzisiaj dom jest kompletnie opustoszały, niszczeje z roku na rok, jednak część przedmiotów, która w nim pozostała stanowi materiał do opowiedzenia historii o jego dawnych mieszkańcach, członkach mojej rodziny.

EMILIA OKONIEWSKA / WAWiS – Siedlisko

DOROTA JAKUBIAK / WEAiK – Dyplom: Życie po śmierci. Praktyki artystyczne polskich osób twórczych w obliczu straty.

Pracę dyplomową stanowi instalacja artystyczna, na którą składa się książka artystyczna, cyjanotypie na materiale oraz przedmioty stanowiące ślad wspomnieniowy po osobie, do której należały. Obiekty te są efektem twórczej konfrontacji autorki z utratą prababci. Książka artystyczna przedstawia historię relacji, opowiada o odejściu bliskiej osoby, jej braku oraz próbie poradzenia sobie z tą sytuacją i przejściu żałoby. Cyjanotypie w wizualny sposób ukazują pracę pamięci – przywodzą na myśl proces przypominania i zapominania. Praca operuje kategorią artefaktu, jest zapisem stanów emocjonalnych i uczuciowych, a także wpisuje się w założenia etyki afirmatywnej.