II Pracownia Malarstwa

Powrót?

Okres pandemii zmienił nie tylko standardy relacji z obrazem ale też dyskusji z nim związanej. Drugi semestr stał się okresem rozmów wokół prac oglądanych pierwotnie jako dokumentacja, które na powrót odzyskały podstawowe składowe, tożsame malarstwu – rozmiar, powierzchnię, fakturę. Wartości, które nie tyle zniknęły z naszej świadomosci, ile o których po prostu trudno było rozmawiać, bez kontaktu z oryginałem, podczas konsultacji on-line.

Wymuszona okolicznościami „rozszerzona rzeczywistość” (augumented reality), na tyle jednak zdominowała, czy też stała się pierwszorzędną formą naszej komunikacji, że w istocie powrót do bezpośredniego kontaktu z obrazem stał się możliwością do odkrycia na nowo wartości, często niedocenianych w okresie pre-pandemicznym.

Skoro cyfrowa komunikacja niebezpośrednia jest (i niewiele wskazuje na to, że się to zmieni) podstawową przestrzenią naszego funkcjonowania, tradycyjna forma bezpośrednia staje się w zasadzie „rozszerzoną” formą tejże przestrzeni. Otwiera to paradoksalnie olbrzymie możliwości przed malarstwem, jako z natury jedynym w swoim rodzaju „negocjatorem”.