VI Pracownia Rzeźby i Działań Przestrzennych 

Pracownia swój program kształtuje wokół działań osadzonych w kontekście konkretnej sytuacji czy miejsca a działaniami interaktywnymi.

To konteksty tworzą sensy, zatem relacja obiektu z otoczeniem, tym fizycznym i kulturowym, wymaga szczególnej świadomości, wyczucia skali, materiału i formy, wrażliwości na atrybuty przestrzeni i jej oddziaływanie. To, w jaki sposób użyte zostaną gesty wobec wybranego otoczenia, świadczy o uważności na relacje z otaczanym obiektem. Także możliwość doświadczenia obiektu/rzeźby poprzez włączenie wszystkich zmysłów w poznanie akcentuje jego interaktywny charakter i wzmacnia intensywność zawartych w nim treści.

Wielozmysłowość praktyki rzeźbiarskiej traktowana jest jako baza dwuwymiarowego świata wirtualnego, a jej autentyzm i uniwersalizm jako ważna i niezbędna umiejętność w poruszaniu się w nieskończonym świecie sztuki.

W tym roku akademickim trzon pracowni stanowili studenci 3 roku Rzeźby, którzy zakończyli obowiązkowy program pracy z modelem i poświęcili się odnajdywaniu własnego języka ekspresji. Otrzymali rozbiegowe tematy pracowniane, a potem przedstawili własne propozycje prac poruszające ważne dla nich wątki. Kształtowali swoją świadomość artystyczną poprzez samodzielne działania na różnych polach. 

Oto wyniki tej przygody.

/Zapraszamy także na wystawę “na żywo” w pracowni 111a bud. A/ 

Pracowniane tematy rozbiegowe:

1. TO WSZYSTKO DZIĘKI BALONOWI

Wykonstruuj strukturę z wybranego przez siebie materiału, której istnienie i funkcjonowanie warunkować będzie balon (jego fizyczne właściwości). Struktura powinna mieć charakter powtarzalny.

1. RELACJA

Wykorzystując arkusz papieru szarego, dobierz do niego przeciwstawny przedmiot i stwórz układ/obiekt podkreślający zaistniałą między nimi relację. Papier musi być zastosowany w całości, wybrany przedmiot powinien być jeden.