PRACE STUDENTÓW/KOMENTARZ

Ponownie możemy „normalnie” przyglądać się światu, który bynajmniej nie znormalniał.

Być może właśnie w czasach, kiedy fotografia i inne media cyfrowe tracą resztki wiarygodności, z pozoru archaiczne malarstwo paradoksalnie zyskuje na znaczeniu jako medium krytyczne. Jedyną możliwą formą opisania świata, wyrwania z publicystycznej fragmentaryczności, staje się medium technicznie oparte o kijek z przytwierdzonym włosiem i oleistą maź. Świadomość znaczenia tego procesu wydaje się być bliska młodym adeptom/adeptkom sztuki już na etapie studiów, czemu dają wyraz w końcoworocznej wystawie II pracowni malarstwa. Malarstwo, poprzez brak dosłowności, ponownie staje się wiarygodne.

Martyna Kołatek (Edukacja Artystyczna, I rok) w swoich na poły realistycznych pracach koncentruje się na wyzyskaniu potencjału „niedokończenia” malarskiego medium. Jakość niedostępna dla większości współczesnych mediów audio-wizualnych, gdzie zarejestrowany obraz jest zawsze „skończony”, umożliwia samemu widzowi „dopowiedzenie” „nieskończonego” obrazu.

Przed podobnym zadaniem stawia odbiorcę Katarzyna Drzazgowska (Malarstwo, I rok), której oszczędne formalnie obrazy z pogranicza malarstwa i filmu rzucane na ścianę z prostych projektorów własnej roboty (konstrukcje z pudełek i lup) sugestywnie zakreślają atmosferę, tematykę i obszar interpretacji, pozostawiając jednak widzowi czas i przestrzeń na uzupełnienie snutych w ten sposób opowieści.

Dosłowne oddanie procesu w gestię osoby obecnej na wystawie, a przynajmniej taki potencjał, posiadają bezpośrednio zaangażowane politycznie prace Hanny Durczewskiej (Scenografia, I rok), wyzyskujące schemat dziecięcej kolorowanki, w której to formie docierają do nas aktualne obrazy wojny w Ukrainie i sytuacji na granicy z Białorusią.

Analogicznie zwrócenie uwagi na to, co „przeoczone”, pozornie nie warte czasu pochylenia się nad nim, obecne jest w pracach Eryk Korusa (I rok, Grafika artystyczna), który zwraca uwagę na proste abstrakcyjne wartości, których subtelna gra wypełnia jego wyrafinowane formalnie obrazy i rysunki, wartości, których znaczenie uwydatnia przemyślany proces formalny. Jego prace wyczulają nasze zmysły na szczegóły otoczenia, które przy dyskredytującym je obecnie natłoku informacji wizualnych, dzięki jego pracom, odzyskują należne im prawa.

Specyficzną relację z czasem, dostępną medium permanentnie ulegającym transformacji, podejmują monochromatyczne, abstrakcyjne obrazy Fryderyka Szulgita (Malarstwo, II rok, II stopień), prace częściowo malowane rdzą i substancjami ulegającymi kolorystycznym przemianom.

Fetyszyzacja obiektu oparta o jego „perfekcyjność” to obszar zainteresowań Aleksa Andrzejewskiego (I rok, Architektura), malującego swoje aluminiowe obrazy-poliptyki lakierem samochodowym.

Relacja z symboliką przedmiotów reprezentujących pojęcie wartości w społecznym uniwersum i związanym z nim rytuałem, pojawia się w tym roku w pracach Klaudii Figury (I rok, Grafika artystyczna), w nostalgiczny sposób oscylujących pomiędzy przedstawiającym a nieprzedstawiającym.

Prace Julii Zagórskiej (Malarstwo, I rok) przyznają się do tego, czym są, pomiętym opakowaniem. Nie przeszkadza to im jednak stać się czymś innym. Jako tło to abstrakcyjnych gestów, również nie próbujących mimetycznie stać się czymś innym, wywołują trudne do jednoznacznego sprecyzowania skojarzenia ze szlachetnym, dalekowschodnim malarstwem ekranowym. 

Podobną bezpretensjonalnością procesu, materiału i ich wzajemnych relacji w twórczym eksperymencie, posługują się abstrakcyjne, oparte o proces malowania, „wycinanki” Antoniny Praczyk (Malarstwo, I rok).

Odniesienie do przestrzeni ekspozycyjnej i praca na jej modelu, zdeterminowały w tym roku twórczość Konstancji Raweckiej (Animacja, I rok) .

Maria Liberek (Malarstwo, I rok) i szkicownikach i serii przestrzennych rysunków, rozwiązuje zagadkowe relacje przestrzeni i hipotetycznego protagonisty.

Diagram uniwersalnych pojęć i jego relacja ze świadomym wyborem medium, wywołującym kulturowe skojarzenia, nadal konsekwentnie dominuje zainteresowania twórcze Kaliny Borowiak (Malarstwo, II stopień).

Z podobną konsekwencją rozwija swoje zainteresowania Klaudia Golińska (Malarstwo, II stopień) w tegorocznym cyklu obrazów, w ekspresyjny sposób podejmujących temat dymu. Malowane impastowo gęste chmury są w jej obrazach bardziej materialne, ciężkie niż ich z pozoru ulotna materia, sama farba staje się substytutem zanieczyszczenia. 

Julia Kuć znajduje potencjał abstrakcyjnych, formalnych doświadczeń w zagadnieniu pejzażu. 

Katarzyna Goździak (Malarstwo, III rok), kwestionuje tradycyjny proces twórczy, którego punktem kluczowym jest skończony artefakt., skupiając się na samym procesie twórczym. Pochylając się z uwagą nad błahymi zjawiskamii, czy obiektami codziennego użytku, poddaje je transformacji nie wedle arbitralnie i z góry założonych wytycznych, ale pozwalając im (prze)trwać zgodnie z własną naturą, zużyć się, stać się fragmentem samych siebie.

Refleksja egzystencjalna w wyrazistych, skromnych obrazach, wypełnionych po części transparentnymi postaciami charakteryzuje tegoroczną twórczość Marcela Przybyła (Grafika projektowa, I rok).

Podobnie egzystencjalna w znaczeniu wydaje się być końcoworoczna instalacja Agaty Drzazgowskiej (Malarstwo, III rok), w silny sposób uwidaczniająca traumę schematyzacji i wtłoczenia w obowiązujacy system społeczny na poczatkowym etapie życia.

Wtłoczenie w historyczny „szablon” zakorzeniony w naszej kulturowej pamięci abstrakcyjnej, cielesnej materii malarskiej, charakteryzuje tegoroczne obrazy Huberta Ostrowskiego (Projektowanie mebla, III rok).

Dialog z retoryką malarstwa w kontekście współczesnych konwencji obrazowania podejmuje w swoich obrazach Lubosław Pirjankow (Malarstwo, I rok)

To tylko część prac osób studiujących w tym roku akademickim w II pracowni malarstwa.

Wśród pozostałych osób studiujących w II pracowni malarstwa w roku akademickim

2022-2023 warte wymienienia są prace Anny Kosssyk podejmującej w tym roku tematykę ciała i spojrzenia, Julii Mielcarek badającej relację między obiektem, obrazem i przestrzenią, Inki Sawickiej której dokumentacje najbliższego otoczenia zaowocowały pracami o tajemniczej proweniencji i nieoczywistym czasie powstania, Mai Myszkowiak (Grafika projektowa, I rok), która zaprojektowała gazetę o fikcyjnym artyście i jego fikcyjnym obrazie. 

studenci zagraniczni:

Sophie Claus

Assem Fadl

Lauren Haughey

Ying Yang

Mohan Pugalenthi

Talya Önal

Samuel Gardner

Anton Tytov

Decyzje osób studiujących malarstwo charakteryzuje wysoka świadomość wyboru tego medium jako jednego z wielu obecnie dostepnych . Malarstwo, uwolnione od konieczności wychodzenia poza swoje ograniczenia, z tych właśnie ograniczeń tworzy atut. Jako konkretny wybór metody obrazowania, nadaje „ludzki” wymiar relacji z rzeczywistością, coraz bardziej zdominowaną przez kulturę techniczną, kiedy wkraczająca w nasze życie, pozbawiona autorefleksyjności AI, jest zwyczajnie „too perfect to be good enough”. 

Prof. dr hab. Dominik Lejman

As. Mgr Ewa Kubiak

II pracownia malarstwa

Uniwersytet Artystyczny im. Magdaleny Abakanowicz

Poznań

rok akademicki 2022-2023