PRACE STUDENTÓW
dr hab. Dominik Lejman, prof. UAP
PRACE STUDENTÓW / komentarz
Obraz jako re-mediacja. Obraz jako: Redukcja/Rekonstrukcja/Redefinicja to jedne z tegorocznych zagadnień służących szeroko rozumianej inspiracji w ramach indywidualnego programu każdego studenta/studentki II pracowni. W minionym roku akademickim obraz, specyfika medium malarstwa dla wielu studentów staje się narzędziem – narzędziem refleksji antropologii kultury, refleksji egzystencjalnej. Eksperyment formalny, malarstwo jako forma re-mediacji (przez termin re-mediacja rozumiem tutaj sposób odzyskiwania znaczenia medium malarstwa jako narzędzia relacyjnego) prowadzi do przewartościowań w widzeniu samego siebie i najbliższego otoczenia.
Dostrzegamy to w wyjątkowych pracach Aleksandry Komsty. Obiekty, rysunki, obrazy łączy wrażenie kruchości, w których mikroskopijna skala „przedmiotopodobnych” wyobrażeń, zestawionych z osamotniającą je skalą otaczającej je przestrzeni, tworzy perspektywę dla refleksji nad śmiesznym dramatem istnienia, opatrzonym komentarzem „THIS IS IMPORTANT”.
Aleksandra Komsta, Malarstwo II rok, I st.
„Zwrot antropologiczny” obecny jest również w całościowym projekcie
pracy Dominiki Stachurskiej, wykorzystującym umowność medium malarstwa dla swoistej rekonstrukcji – studium.
„Można uznać, że całe pomieszczenie pełniło rolę inkubatora kontrolującego granice fikcji, stwarzając jakiemuś istnieniu bezpieczne otoczenie, pozbawione wrogów. Dla tej rośliny, mgła była marzeniami.” (fragm. tekstu autorki)
Dominika Stachurska, Malarstwo I rok, II st.
Wiesława Gorszczyk tka subtelną mapę relacji pomiędzy instalacją, tekstem, obrazem,
wkraczając w obrazową aktualność, zmieniając ją osobistą poetyką napięć.
Wiesława Groszczyk, Edukacja Artystyczna I rok, I st.
Abstrakcyjny eksperyment formalny, generujący treści, odgrywa istotną rolę w pracach Fryderyka Szulgita (Malarstwo I rok). „Maszynowo produkowane” obrazy poddają pod wątpliwość znaczenie/obecność autora, oryginału i kulturowych konotacji.
Fryderyk Szulgit, Malarstwo I rok, I st.
Analogicznie proces techniczny w kulturze cyfrowej staje się punktem wyjścia do prac Dzmitry Tsishkowa, dla którego „mieszanie” cyfrowego obrazu staje się ‚farbą’ w dosłownym tego słowa znaczeniu, użytą do powstania abstrakcyjnych obrazów-obiektów, o bynajmniej nie abstrakcyjnej „zawartości”.
Dzimitry Tshiskow, Intermedia I rok, I st.
Proces aplikacji farby na płótno, specyficzna dla malarstwa relacja z czasem, jego niereprodukowalny zapis, indeksykalizacja powtórzenia stała się interesującym punktem wyjścia dla medytatywnych obrazów Mateusza Mąki.
Mateusz Mąka, Fotografia I rok, II st.
Materiał kulturowy, jego przetworzenie – redefinicja stają się inspiracją procesu twórczego w pracach Patrycji Walczak i Zuzanny Nowak.
Zuzanna Nowak, Grafika Artystyczna I rok, II st.
Relacja pamięcią jako narzędzie obrazowania – tworzenia nowych jakości odgrywa znaczącą rolę w pracach Any Sanchez Valverde, Cristiny Coronado, Marine Troadec, Alannah O’Sullivan, Angeliny Smirnovej i Anny Kossyk.
Ana Sanchez Valverde, ERASMUS III rok, I st.
Cristina Coronado, ERASMUS III rok, I st.
Marine Troadec w swoich złożonych technicznie pracach tworzy przekaz oparty o niemożność dosłownej rekonstrukcji przy narzędziu obrazowania, które wybiera, kartonowym modelu domu z dzieciństwa, zdeformowanej ścieżce dźwiękowej. Celowa rezygnacja z perfekcji w rekonstrukcji, deformacja, zbliża nas trafniej do istoty doznania z przeszłości – jego emocjonalnej istoty.
Alannah O’Sullivan w swoich figuratywnych obrazach świadomie odrzuca korzystanie z jakiejkolwiek rejestracji obrazu. Pamięć jako jedyna „forma zapisu” – odtworzona w re-mediacji z obrazem, zyskuje na znaczeniu w czasach powszechnej, bezrefleksyjnej, cyfrowej rejestracji, nadając wartość malarstwu w rekonstrukcji „przeoczonego”.
Alannah O’Sullivan, ERASMUS III rok, I st.
Reorganizacja percepcji przestrzeni i jej znaczeń w oparciu o umowność języka meta-malarstwa uwidacznia się w pracy Aleksandry Dunaj, w jej dojrzałym projekcie wykorzystującym malarstwo, fotografię, działania scenograficzne, jako wzajemnie kwestionujące się, przeplatające plany i relacje wykorzystanych mediów.
Aleksandra Dunaj, Malarstwo I rok, II st.
Aleksandra Skorupka w podobnym zainteresowaniu przedmiotem, jego indeksykalnością i formami obecności, tworzy w tym roku obrazy, rysunki, instalacje dźwiękowe i działania performatywne.
Aleksandra Skorupka, Malarstwo I rok, I st.
Immersyjne zanurzenie w „śmietniku kultury”, re-mediacja z otoczeniem w procesie nadpisania, działania podejmujące w szerokim rozumieniu kwestie obszaru kulturowej antropologii to problemy w dużym stopniu definiujące tegoroczne prace Oleksandra Holiuka i Przemysława Pińskiego.
Prawdziwym autorem rysunków grafitti malowanych na murach przez Oleksandra Holiuka jest sztuczna inteligencja, generująca obraz przenoszony sukcesywnie przez Holiuka w przestrzeń publiczną. Enigmatyczny przekaz – równie hermetyczny jak inne dostrzegane przez nas na co dzień napisy kamufluje autora-maszynę, samego człowieka sprowadzając tym samym do roli maszyny-wykonawcy. Holiuk tworzy tym samym przez swoje działanie bardzo ciekawą refleksję w obszarze antropologii kultury, rozumienia współczesnej cywilizacji i w szerszym znaczeniu pojęcia człowieczeństwa.
Oleksandr Holiuk, Intermedia I rok, I st.
Swoisty gesamtkunstwerk tworzony przez Przemysława Pińskiego, wzmocniony zostaje przez obecną sytuację, skazującą na izolację twórczego działania. Ciasne mieszkanie w bloku – jaskinia, diorama, w której artysta umieszcza samego siebie, jako autora tekstów, performatywych działań, pokrywających ściany obrazów i tworzonych filmów, to przestrzeń którą artysta w naturalny sposób zasymilował do celów swojego meta-malarstwa, dużo wcześniej, niż narzuciła mu ją pandemiczna rzeczywistość. Piniak nie poprzestaje jednak na samym działaniu, w którym personifikuje postaci i rytuały inspirowane otoczeniem, czerpiąc garściami ze „śmietnika kultury” w malarstwie i swoich tekstach. W udany sposób tworzy ze swojej twórczości dioramę (wystawa „Inny” z cyklu Bieguny/Dialogi Młodych: Mycek-Piniak, Galeria Arsenał, Poznań 2020), dzięki której najbliższe, znane nam otoczenie i jego rytuały ulegają odrealnieniu, przyciągając uwagę, niczym eksponaty muzeum historii naturalnej.
Przemysław Piński, Malarstwo I rok, II st.
Powyższa prezentacja nie zawiera w sobie informacji o studentach II Pracowni Malarstwa robiących w roku akademickim 2019-20 dyplomy licencjackie i magisterskie (promotor dr hab. Dominik Lejman).
Ich zbliżające się prezentacje dyplomowe stanowią istotne rozwinięcie powyższej relacji tegorocznych działań II Pracowni Malarstwa.
Dyplomy licencjackie:
Laura Brędowska
Julia Ciesielczyk
Maria Giesler
Anna Wawryka
Dyplomy magisterskie:
Agata Becela
Weining Cai
Leila Mosavi
Małgorzata Mycek
Olgierd Nurowski
Magdalena Raczkowska
Hanna Shumska